კვირიკე II
(ახალი გვერდი: '''კვირიკე II''' − კახეთის მთავარი (929-976). ახალ ქორეპისკოპოსს მეტად ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''კვირიკე II''' − | + | '''კვირიკე II''' − [[კახეთი]]ს მთავარი (929-976). ახალ ქორეპისკოპოსს მეტად მძიმე პირობებში მოუხდა სამთავროს მართვა. დასუსტებულმა ქვეყანამ ყოველი მხრიდან განიცადა შევიწროება. აღმოსავლეთიდან მას ჰერეთი უტევდა. ამ უკანასკნელმა X საუკუნის 60-იან წლებში აღადგინა საუკუნის დასაწყისში დათმობილი პოზიციები და საფიქრებელია, რომ ბევრი კახური მიწაც დაიკავა. |
| − | დასავლეთიდან კახეთს გაძლიერებული აფხაზთა სამეფო უტევს. პოლიტიკურ ასპარეზზე კვლავ ჩნდებიან მმართველი დინასტიის ძველი მტრები. გარდაბნელმა აზნაურებმა მოიწვიეს აფხაზთა მეფე გიორგი II, რომელიც სასწრაფოდ გადმოვიდა კახეთში და ალყა შემოარტყა ლოწობანის, ნახჭევანისა და ბოჭორმის ციხეებს. კვირიკე II-ს უღალატა საკუთარმა ძმამ, შურტამაც, რომელმაც უჯარმა გადასცა აფხაზთა მეფეს. ქორეპისკოპოსი უკვე ციხეთა დათმობას აპირებდა, მაგრამ მოულოდნელად გამოჩენილმა მოკავშირეებმა, | + | დასავლეთიდან კახეთს გაძლიერებული [[აფხაზთა სამეფო]] უტევს. პოლიტიკურ ასპარეზზე კვლავ ჩნდებიან მმართველი დინასტიის ძველი მტრები. გარდაბნელმა აზნაურებმა მოიწვიეს აფხაზთა მეფე [[გიორგი II (აფხაზთა მეფე)|გიორგი II]], რომელიც სასწრაფოდ გადმოვიდა კახეთში და [[ალყა]] შემოარტყა ლოწობანის, ნახჭევანისა და ბოჭორმის ციხეებს. კვირიკე II-ს უღალატა საკუთარმა ძმამ, შურტამაც, რომელმაც უჯარმა გადასცა აფხაზთა მეფეს. ქორეპისკოპოსი უკვე ციხეთა დათმობას აპირებდა, მაგრამ მოულოდნელად გამოჩენილმა მოკავშირეებმა, [[ქართლი]]ს აზნაურებმა, აღმოუჩინეს მას დახმარება დაკარგული პოზიციების აღდგენაში. ქართლელ დიდებულთა ეს პოზიცია გასაგები გახდება, თუ გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ დასავლეთ საქართველოსა და კახეთის გაერთიანება შიდა ქართლს დაუმორჩილებდა ქუთაისის სამეფო ტახტს, ამას კი, საბოლოო ჯამში, ქართლელ დიდაზნაურთა პრივილეგიების დაკარგვა მოყვებოდა. |
| − | გიორგი II ვერ ურიგდება კახეთის დაკარგვას. მისი ძე უფლისწული ლეონი 957 | + | გიორგი II ვერ ურიგდება კახეთის დაკარგვას. მისი ძე უფლისწული [[ლეონ III (აფხაზეთი)|ლეონი]] 957 და 967 წლებში ლაშქრობს კახეთის წინააღმდეგ, მაგრამ ჯერ გიორგი II-ის, ხოლო შემდეგ გამეფებული ლეონ III-ის (957-967) გარდაცვალებამ ორივე ლაშქრობა ჩაშალა. |
| − | ამის შემდეგ კახეთის სამთავრო თვითონ გადადის შეტევაზე. კვირიკე II ცდილობს გამოიყენოს აფხაზთა სამეფოში ლეონ III-ის ვაჟებს, | + | ამის შემდეგ კახეთის სამთავრო თვითონ გადადის შეტევაზე. კვირიკე II ცდილობს გამოიყენოს აფხაზთა სამეფოში ლეონ III-ის ვაჟებს, [[დემეტრე III (აფხაზთა მეფე)|დემეტრე]]ს და [[თეოდოს III|თეოდოს]]ის შორის სამეფო ტახტისათვის წარმოებული ბრძოლა. სარგებლობს რა დასავლეთ საქართველოში დაწყებული შინაომით, კახეთის [[ლაშქარი]] იკრიბება [[შიდა ქართლი|შიდა ქართლს]], მაგრამ ახალი მეტოქის, [[დავით III|დავით III კურაპალატი]]ს გამოჩენისთანავე კახელები ისევ თმობენ პოზიციებს. |
==წყარო== | ==წყარო== | ||
მიმდინარე ცვლილება 01:26, 16 ივნისი 2024 მდგომარეობით
კვირიკე II − კახეთის მთავარი (929-976). ახალ ქორეპისკოპოსს მეტად მძიმე პირობებში მოუხდა სამთავროს მართვა. დასუსტებულმა ქვეყანამ ყოველი მხრიდან განიცადა შევიწროება. აღმოსავლეთიდან მას ჰერეთი უტევდა. ამ უკანასკნელმა X საუკუნის 60-იან წლებში აღადგინა საუკუნის დასაწყისში დათმობილი პოზიციები და საფიქრებელია, რომ ბევრი კახური მიწაც დაიკავა.
დასავლეთიდან კახეთს გაძლიერებული აფხაზთა სამეფო უტევს. პოლიტიკურ ასპარეზზე კვლავ ჩნდებიან მმართველი დინასტიის ძველი მტრები. გარდაბნელმა აზნაურებმა მოიწვიეს აფხაზთა მეფე გიორგი II, რომელიც სასწრაფოდ გადმოვიდა კახეთში და ალყა შემოარტყა ლოწობანის, ნახჭევანისა და ბოჭორმის ციხეებს. კვირიკე II-ს უღალატა საკუთარმა ძმამ, შურტამაც, რომელმაც უჯარმა გადასცა აფხაზთა მეფეს. ქორეპისკოპოსი უკვე ციხეთა დათმობას აპირებდა, მაგრამ მოულოდნელად გამოჩენილმა მოკავშირეებმა, ქართლის აზნაურებმა, აღმოუჩინეს მას დახმარება დაკარგული პოზიციების აღდგენაში. ქართლელ დიდებულთა ეს პოზიცია გასაგები გახდება, თუ გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ დასავლეთ საქართველოსა და კახეთის გაერთიანება შიდა ქართლს დაუმორჩილებდა ქუთაისის სამეფო ტახტს, ამას კი, საბოლოო ჯამში, ქართლელ დიდაზნაურთა პრივილეგიების დაკარგვა მოყვებოდა. გიორგი II ვერ ურიგდება კახეთის დაკარგვას. მისი ძე უფლისწული ლეონი 957 და 967 წლებში ლაშქრობს კახეთის წინააღმდეგ, მაგრამ ჯერ გიორგი II-ის, ხოლო შემდეგ გამეფებული ლეონ III-ის (957-967) გარდაცვალებამ ორივე ლაშქრობა ჩაშალა.
ამის შემდეგ კახეთის სამთავრო თვითონ გადადის შეტევაზე. კვირიკე II ცდილობს გამოიყენოს აფხაზთა სამეფოში ლეონ III-ის ვაჟებს, დემეტრეს და თეოდოსის შორის სამეფო ტახტისათვის წარმოებული ბრძოლა. სარგებლობს რა დასავლეთ საქართველოში დაწყებული შინაომით, კახეთის ლაშქარი იკრიბება შიდა ქართლს, მაგრამ ახალი მეტოქის, დავით III კურაპალატის გამოჩენისთანავე კახელები ისევ თმობენ პოზიციებს.
