ნიშტადტის საზავო ხელშეკრულება 1721
ნიშტადტის საზავო ხელშეკრულება − (რუსეთსა და შვედეთს შორის), ხელი მოაწერეს 10.VIII (10.1X) ნიშტადტში (თანამედროვე ნიუსტადი, ფინეთი), დაასრულა ჩრდილოეთის ომი 1700-21, ხელშეკრულების თანახმად, შვედეთმა ცნო რუსეთისათვის ინგერმანლანდის (იჟორის მიწების), კარელიის ნაწილის, მთელი ესტლანდიის და ლიფლანდიის მიერთება ქალაქებთან – რიგასთან, რეველთან (თანამედროვე ტალინი), დერაპატთან (თანამედროვე ტარტუ), ნარვასთან, ვიბორგთან და კეკესპოლმთან (თანამედროვე პრიოზერსკი) ერთად. რუსეთს შეუერთდა ასევე ეზელის, დაგოს, მოონის კუნძულები და მიწები ვბორგიდან კურლანდიის საზღვრამდე. რუსეთმა იკისრა, დაებრუნებინა შვედებისათვის რუსეთის ჯარების მიერ დაკავებული ფინეთი და გადაეხადა 2 მლნ ტალერი ხელშეკრულების თანახმად; აღდგა ვაჭრობა 2 ქვეყანას შორის, შვედეთმა მიიღო უფლება, ყოველწლიურად ლაპლანდიაში უბაჟოდ შეესყიდა 50 ათასი რუბლის პური. ბალტიისპირელ მემამულეებს დაუტოვეს მიწის მფლობელობის უფლება. შენარჩუნებულ იქნა ადრინდელი პრივილეგიები და თვითმმართველობა ქალაქებსა და მიერთებულ პროვინციებში; აღიარეს პროტესტანტული ეკლესიის უფლებები. გათვალისწინებული იყო სამხედრო ტყვეთა ურთიერთ განთავისუფლება. „რეჩ პოსპოლიტას“, როგორც რუსეთის მოკავშირეს, მიეცა უფლება, დაედო ტრაქტატი შვედეთთან იმ პირობით, რომ ის წინააღმდეგობაში არ იქნებოდა ხელშეკრულებასთან. ხელშეკრულებამ განამტკიცა რუსეთის გასასვლელი ბალტიის ზღვაზე. ამით გადაიჭრა ამოცანა, რომელიც ქვეყნის წინაშე იდგა ჯერ კიდევ ივანე III-ის დროიდან,
