მრავალყვავილიანი სვინტრი
(ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
ხაზი 11: | ხაზი 11: | ||
[[კავკასია]]: იმიერკავკასია; [[ამიერკავკასია]]. | [[კავკასია]]: იმიერკავკასია; [[ამიერკავკასია]]. | ||
− | [[საქართველო|საქართველოში]] გავრცელებულია: [[იმერეთი]], [[აჭარა]], [[ქართლი]], მესხეთი. იზრდება ტყეებში, ბუჩქნარებს შორის, მთის შუა სარტყელამდე (საქ.მც.სარკვ., 1969). | + | [[საქართველო|საქართველოში]] გავრცელებულია: [[იმერეთი]], [[აჭარა]], [[ქართლი]], [[მესხეთი]]. იზრდება ტყეებში, ბუჩქნარებს შორის, მთის შუა სარტყელამდე (საქ.მც.სარკვ., 1969). |
− | [[თბილისი|თბილისის]] მიდამოებში გვხვდება თელეთისა და [[მცხეთა|მცხეთის]] მხარეს, კარსნის, [[არმაზისხევი|არმაზისა]] და მართაზის ხეობებში – 650-900 მ, [[საგურამო|საგურამოს]] ქედზე – 650-1000 მ, კოჯრისა და კიკეთის მიდამოებში, ქვემო და ზემო წყნეთში – 700-1300 მ, დიღმის დიდგორი – 850 მ, თელიანი, ბევრეთი, ტაბარუკი, წოდორეთი, კრწანისის მიდამოები, მარტყოფი-ნორიო, სადაც ხშირად დომინანტურ დაჯგუფებებს ჰქმნის | + | [[თბილისი|თბილისის]] მიდამოებში გვხვდება თელეთისა და [[მცხეთა|მცხეთის]] მხარეს, კარსნის, [[არმაზისხევი|არმაზისა]] და მართაზის ხეობებში – 650-900 მ, [[საგურამო|საგურამოს]] ქედზე – 650-1000 მ, კოჯრისა და კიკეთის მიდამოებში, ქვემო და ზემო წყნეთში – 700-1300 მ, დიღმის დიდგორი – 850 მ, თელიანი, ბევრეთი, ტაბარუკი, წოდორეთი, კრწანისის მიდამოები, მარტყოფი-ნორიო, სადაც ხშირად დომინანტურ დაჯგუფებებს ჰქმნის. |
==წყარო== | ==წყარო== | ||
ხაზი 20: | ხაზი 20: | ||
[[კატეგორია: საქართველოს სამკურნალო მცენარეები]] | [[კატეგორია: საქართველოს სამკურნალო მცენარეები]] | ||
[[კატეგორია:ბალახოვანი მცენარეები]] | [[კატეგორია:ბალახოვანი მცენარეები]] | ||
+ | [[კატეგორია:მფავალწლიანი მცენარეები]] | ||
[[კატეგორია: შროშანასებრნი]] | [[კატეგორია: შროშანასებრნი]] |
მიმდინარე ცვლილება 13:47, 9 მაისი 2024 მდგომარეობით
Polygonatum multiflorum (L.) All. – მრავალყვავილიანი სვინტრი
მრავალწლოვანი, ჰორიზონტალურ ფესურიანი, ბალახოვანი მცენარეა 35-75 სმ-მდე სიმაღლის, ცილინდრული, შიშველი ღეროთი. ფოთოლი მოგრძოა, მოგრძო-ლანცეტა ან ფართო ოვალური. თითქმის მჯდომარე; თითოეული ფოთლის უბეში 3-5 ყვავილია. ყვავილსაფარი ქოთნისებრია, თეთრი, 10-15 მმ სიგრძის. ნაყოფი სფერული, მოლურჯო-მოშავო კენკრაა. ყვ. V-VI; ნყ. VIII.
ხასიათდება სამკურნალო მნიშვნელობით.
ბორეალური, ევრაზიული სახეობაა. აღწერილია ევროპიდან, ტიპი ლონდონში. საერთო გავრცელება: ჩრდ. და შუა ევროპა, ატლანტური ევროპა, ხმელთაშუაზღვის მხარე, დას. ბალყარეთი, მცირე აზია, სომხეთ-ქურთისტანი, ინდოეთ-ჰიმალაი, იაპონია, ჩინეთი, ჩრდ. ამერიკა. ცენტრ. და აღმ. აზია (Гроссгейм, 1940; Фл. СССР, 1935).
კავკასია: იმიერკავკასია; ამიერკავკასია.
საქართველოში გავრცელებულია: იმერეთი, აჭარა, ქართლი, მესხეთი. იზრდება ტყეებში, ბუჩქნარებს შორის, მთის შუა სარტყელამდე (საქ.მც.სარკვ., 1969).
თბილისის მიდამოებში გვხვდება თელეთისა და მცხეთის მხარეს, კარსნის, არმაზისა და მართაზის ხეობებში – 650-900 მ, საგურამოს ქედზე – 650-1000 მ, კოჯრისა და კიკეთის მიდამოებში, ქვემო და ზემო წყნეთში – 700-1300 მ, დიღმის დიდგორი – 850 მ, თელიანი, ბევრეთი, ტაბარუკი, წოდორეთი, კრწანისის მიდამოები, მარტყოფი-ნორიო, სადაც ხშირად დომინანტურ დაჯგუფებებს ჰქმნის.