სინგური
| (ერთი მომხმარებლის 5 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''სინგური''' - | + | '''სინგური''' - საღებავი განეკუთვნება ვერცხლისწყალთა ჯგუფს. ნატურალური სინგური, რომელიც მთის სინგურად იწოდება, სხვადასხვა ელფერისაა – ღია წითელიდან მუქ წითლამდე. სინგურის ქიმიური შემადგენლობა – გოგირდოვანი ვერცხლისწყალია. ნატურალური სინგურის გარდა, არსებობს აგრეთვე ხელოვნური, რომელიც ჩვენს დროში სულ უფრო და უფრო აძევებს ნატურალურს. ხელოვნური სინგურის დამზადება დაიწყეს ალქიმიკოსებმა XIII საუკუნეში. შუა საუკუნეებში იცნობდნენ ხელოვნური სინგურის წარმოებას [[ჩინეთი|ჩინეთში]]. სინგური როგორც საღებავი ცნობილი იყო ჯერ კიდევ უძველეს დროში. ბერძნები სინგურს უწოდებდნენ – „[[მილოსი (საღებავი)|მილოსს]]“, რომაელები – „მინიუმს“. |
| + | |||
| + | სინგურით ჩვეულებრივ ძველ ტექსტებში სათაურები და [[საზედაო ასოები]] იწერებოდა. სინგური ფართოდ გამოიყენებოდა წიგნის მინიატურების შესრულებისას. შიო მღვიმისადმი გაცემულ [[ანდერძი|ანდერძზე]] [[დავით აღმაშენებელი|დავით აღმაშენებელს]] ხელი სინგურით აქვს მოწერილი. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | == წყარო == | + | |
| + | |||
| + | ==ლიტერატურა== | ||
| + | [[ჯავახიშვილი ივანე|ივ. ჯავახიშვილი]], ქართული დამწერლობათმცოდნეობა ანუ პალეოგრაფია, 1996. | ||
| + | |||
| + | ==წყარო== | ||
| + | *[[ხელოვნების განმარტებითი ლექსიკონი]] | ||
*ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | *ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | ||
| − | *ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი | + | *[[ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი]] |
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:საღებავები]] |
[[კატეგორია:ძველ-ქართული სიტყვები]] | [[კატეგორია:ძველ-ქართული სიტყვები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 01:04, 16 თებერვალი 2024 მდგომარეობით
სინგური - საღებავი განეკუთვნება ვერცხლისწყალთა ჯგუფს. ნატურალური სინგური, რომელიც მთის სინგურად იწოდება, სხვადასხვა ელფერისაა – ღია წითელიდან მუქ წითლამდე. სინგურის ქიმიური შემადგენლობა – გოგირდოვანი ვერცხლისწყალია. ნატურალური სინგურის გარდა, არსებობს აგრეთვე ხელოვნური, რომელიც ჩვენს დროში სულ უფრო და უფრო აძევებს ნატურალურს. ხელოვნური სინგურის დამზადება დაიწყეს ალქიმიკოსებმა XIII საუკუნეში. შუა საუკუნეებში იცნობდნენ ხელოვნური სინგურის წარმოებას ჩინეთში. სინგური როგორც საღებავი ცნობილი იყო ჯერ კიდევ უძველეს დროში. ბერძნები სინგურს უწოდებდნენ – „მილოსს“, რომაელები – „მინიუმს“.
სინგურით ჩვეულებრივ ძველ ტექსტებში სათაურები და საზედაო ასოები იწერებოდა. სინგური ფართოდ გამოიყენებოდა წიგნის მინიატურების შესრულებისას. შიო მღვიმისადმი გაცემულ ანდერძზე დავით აღმაშენებელს ხელი სინგურით აქვს მოწერილი.
[რედაქტირება] ლიტერატურა
ივ. ჯავახიშვილი, ქართული დამწერლობათმცოდნეობა ანუ პალეოგრაფია, 1996.
[რედაქტირება] წყარო
- ხელოვნების განმარტებითი ლექსიკონი
- ბარბაქაძე ლია. ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.
- ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი
