მირიან III
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''მირიან III''' – ქართლის (ბერიის) უკანასკნელი წარმართი და პირველი ქრისტიანი მეფე (IV საუკუნის I ნახევარი), „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]” გადმოცემით სპარსეთის მეფის ძე, მოწვეული [[ერისთავი|ერისთავთა]] მიერ [[ასფაგური]]ს ასულის აბეშურას ქმრად. „[[მოქცევაჲ ქართლისაჲ]]ს“ თანახმად ქართლის მეფის ძე იყო. მირიან III-ის წარმომავლობის შესახებ აზრთა სხვადასხვაობის მიუხედავად, ორივე წყარო ქართლის მოქცევაში გადამწყვეტ როლს მას აკისრებს. | '''მირიან III''' – ქართლის (ბერიის) უკანასკნელი წარმართი და პირველი ქრისტიანი მეფე (IV საუკუნის I ნახევარი), „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]” გადმოცემით სპარსეთის მეფის ძე, მოწვეული [[ერისთავი|ერისთავთა]] მიერ [[ასფაგური]]ს ასულის აბეშურას ქმრად. „[[მოქცევაჲ ქართლისაჲ]]ს“ თანახმად ქართლის მეფის ძე იყო. მირიან III-ის წარმომავლობის შესახებ აზრთა სხვადასხვაობის მიუხედავად, ორივე წყარო ქართლის მოქცევაში გადამწყვეტ როლს მას აკისრებს. | ||
| − | თხუთმეტი წლის მირიანს მოუკვდა აბეშურა და მოიყვანა [[საბერძნეთი|საბერძნეთის]] მეფის პონტოელი [[მხედართმთავარი|მხედართმთავრის]] ასული ნანა, რომლისგანაც ორი ძე შეეძინა: რევ და ბაქარი. ბაქარი მძევლად წაიყვანა [[საბერძნეთი]]ს მეფემ, რევს კი ცოლად შერთო სომხეთის მეფის – | + | თხუთმეტი წლის მირიანს მოუკვდა აბეშურა და მოიყვანა [[საბერძნეთი|საბერძნეთის]] მეფის პონტოელი [[მხედართმთავარი|მხედართმთავრის]] ასული ნანა, რომლისგანაც ორი ძე შეეძინა: რევ და ბაქარი. ბაქარი მძევლად წაიყვანა [[საბერძნეთი]]ს მეფემ, რევს კი ცოლად შერთო სომხეთის მეფის – თრდატის ასული სალომე, რომელიც დედით [[ქართველები|ქართველი]] იყო. მირიანმა რევს სამეფოდ მისცა უჯარმა და სალომეც ამის შემდეგ „სალომე უჯარმელად“ მოიხსენიება. |
მირიან III-ის საქმიანობაში კარგად ჩანს იმდროინდელ საერთაშორისო მოვლენებში წვდომის უნარი, ბევრი ლეგენდარული ამბების გვერდით, გამოკვეთილად გამოიყურება რეალურ პროცესებთან მისი დამოკიდებულება. რომის იმპერატორის, კონსტანტინე დიდის რელიგიური პოლიტიკის წყალობით, დამთავრდა [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] დევნის ეპოქა. ნიკეის [[საეკლესიო კრებები|საეკლესიო კრება]]მ (325) დაასრულა ახალ [[რელიგია]]ზე გადასვლა. გაძლიერდა სპარსეთიდან ცეცხლთაყვანისმცემლობის გავრცელების საშიშროებაც. ქართული პანთეონი ორმხრივ დარტყმას განიცდიდა. მირიან III-მ დასავლური ორიენტაციის გზა აირჩია და 337 ქრისტიანობა სახელმწიფო რელიგიად გამოაცხადა. | მირიან III-ის საქმიანობაში კარგად ჩანს იმდროინდელ საერთაშორისო მოვლენებში წვდომის უნარი, ბევრი ლეგენდარული ამბების გვერდით, გამოკვეთილად გამოიყურება რეალურ პროცესებთან მისი დამოკიდებულება. რომის იმპერატორის, კონსტანტინე დიდის რელიგიური პოლიტიკის წყალობით, დამთავრდა [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] დევნის ეპოქა. ნიკეის [[საეკლესიო კრებები|საეკლესიო კრება]]მ (325) დაასრულა ახალ [[რელიგია]]ზე გადასვლა. გაძლიერდა სპარსეთიდან ცეცხლთაყვანისმცემლობის გავრცელების საშიშროებაც. ქართული პანთეონი ორმხრივ დარტყმას განიცდიდა. მირიან III-მ დასავლური ორიენტაციის გზა აირჩია და 337 ქრისტიანობა სახელმწიფო რელიგიად გამოაცხადა. | ||
მიმდინარე ცვლილება 21:50, 9 ივნისი 2024 მდგომარეობით
მირიან III – ქართლის (ბერიის) უკანასკნელი წარმართი და პირველი ქრისტიანი მეფე (IV საუკუნის I ნახევარი), „ქართლის ცხოვრების” გადმოცემით სპარსეთის მეფის ძე, მოწვეული ერისთავთა მიერ ასფაგურის ასულის აბეშურას ქმრად. „მოქცევაჲ ქართლისაჲს“ თანახმად ქართლის მეფის ძე იყო. მირიან III-ის წარმომავლობის შესახებ აზრთა სხვადასხვაობის მიუხედავად, ორივე წყარო ქართლის მოქცევაში გადამწყვეტ როლს მას აკისრებს.
თხუთმეტი წლის მირიანს მოუკვდა აბეშურა და მოიყვანა საბერძნეთის მეფის პონტოელი მხედართმთავრის ასული ნანა, რომლისგანაც ორი ძე შეეძინა: რევ და ბაქარი. ბაქარი მძევლად წაიყვანა საბერძნეთის მეფემ, რევს კი ცოლად შერთო სომხეთის მეფის – თრდატის ასული სალომე, რომელიც დედით ქართველი იყო. მირიანმა რევს სამეფოდ მისცა უჯარმა და სალომეც ამის შემდეგ „სალომე უჯარმელად“ მოიხსენიება.
მირიან III-ის საქმიანობაში კარგად ჩანს იმდროინდელ საერთაშორისო მოვლენებში წვდომის უნარი, ბევრი ლეგენდარული ამბების გვერდით, გამოკვეთილად გამოიყურება რეალურ პროცესებთან მისი დამოკიდებულება. რომის იმპერატორის, კონსტანტინე დიდის რელიგიური პოლიტიკის წყალობით, დამთავრდა ქრისტიანობის დევნის ეპოქა. ნიკეის საეკლესიო კრებამ (325) დაასრულა ახალ რელიგიაზე გადასვლა. გაძლიერდა სპარსეთიდან ცეცხლთაყვანისმცემლობის გავრცელების საშიშროებაც. ქართული პანთეონი ორმხრივ დარტყმას განიცდიდა. მირიან III-მ დასავლური ორიენტაციის გზა აირჩია და 337 ქრისტიანობა სახელმწიფო რელიგიად გამოაცხადა.
