ცენტრი (გეომეტრია)
ცენტრი
1. წირის, ზედაპირის ან სხეულის სიმეტრიის ცენტრი.
2. წერტილი, რომლის რაიმე მიდამოში მოცემული დიფერენციალური განტოლების ყველა ინტეგრალური წირი არის ჩაკეტილი და ამ წერტილს მოიცავენ თავის შიგნით.
3. ორი მსგავსი და მსგავსად განლაგებული ფიგურის მსგავსების ცენტრი – S წერტილი, რომელშიც იკვეთება წყვილ-წყვილად შესაბამისი (მაგალითად, A და A’, B და B’, C და C’) წერტილების შემაერთებელი წრფეები.
ტერმინი ბერძნული წარმოშობისაა – kentron (წერტილი, შუა წერტილი) აღნიშნავდა ჯოხს წაწვეტებული ბოლოთი, რომლითაც ერეკებოდნენ ხარებს, შემდგომ აღნიშნავდა ფარგლის ფეხს, რომელიც მოთავსებულია შემოწერილი წრეწირის ცენტრში. ამ ტერმინს ევკლიდე უწოდებდა წრეწირის ცენტრს და სფეროს ცენტრს, ხოლო არქიმედე – ელიფსისა და ელიფსოიდის ცენტრს. ევკლიდემდე ეს ტერმინი არ იყო წმინდა გეომეტრიული ტერმინი.
მეორე რიგის ზედაპირების ცენტრმა მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა ეილერის გამოკვლევებში, ხოლო შემდგომ – მონჟისა და აშეტის შრომებში. ცენტრი, როგორც დიფერენციალური განტოლების განსაკუთრებული წერტილის სახელი, შემოიღო პუანკარემ.
იხილე აგრეთვე
- ცენტრი − სიმეტრიის ცენტრი
- ცენტრი − სიმრუდის ცენტრი
- ცენტრი − ჰომოლოგიის ცენტრი
