ერინიები
ერინიები – (ბერძნ.) შურისძიების ღვთაებები, რომლებიც წარმოიშვნენ ურანოსის სისხლის წვეთებიდან. რომაულ მითოლოგიაში: ფურიები.
როდესაც ურანოსს გასამრავლებელი ასო მოკვეთა კრონოსმა, გადმონადენმა სისხლმა უკანასკნელად გაანაყოფიერა დედამიწა – გეა, რომელმაც წელთა ბრუნვაში შვა შურისგების ქალღმერთები, ერინიები, გიგანტები და ნიმფები.
ერინიები, გვიანდელი მითოსის თანახმად, სამნი არიან: ტისიფონე, ალექტო და მეგერა. ისინი ტარტაროსში ცხოვრობენ და განასახიერებენ სინდისის მარადიულ და დამთრგუნველ ქენჯნას, დევნიან ცოდვილებს მიწაზე თუ მიწის ქვეშ. მათ ბაგეთაგან გადმოსდით ქაფი, ხოლო ამონასუნთქი იმდენად შხამიანი აქვთ, რომ იქ, სადაც გადაიფრენენ, აღარ ხარობენ ყვავილები და ბალახები. მათ ნაცვლად მხოლოდ ავადმყოფობანი ვრცელდებიან. შხამიანი გველებითა და ჩირაღდნებით ხელში დაქრიან ერინიები მთელ ტარტაროსში და თვალყურს ადევნებენ, რომ ყველამ ბოლომდე დაითმონოს თავისი სასჯელი. ამ საქმეში მათ დახმარებას უწევენ ჯოჯოხეთის ნაშიერი კერები.
დროთა განმავლობაში ერინიები გადაიქცნენ დამნაშავეთა სინდისის ქენჯნის განმასახიერებელ ღვთაებებად. მონანიებისა და რელიგიური განწმენდის შემდეგ ცოდვილი თავისუფლდებოდა ერინიათა დევნისაგან. თანდათან ერინიებმა კეთილმოწყალე ქალღმერთთა ფუნქციაც შეიძინეს და ევმენიდებად გარდაისახნენ. ეს მათი საკულტო სახელი იყო ატიკაში შედარებით ცნობილი მითოსი შურისმაძიებელ ერინიებზე დაკავშირებულია ორესტესისა და მელეაგროსის სახელებთან.
ერინიებს ვხვდებით ესქილეს („ევმენიდები“), სოფოკლეს (ოიდიპოსი კოლონოსში“) და ევრიპიდეს („ორესტესი“) ტრაგედიებში. შილერის „იბიკოსის წეროებში“.
ჩვენამდე მოაღწია ცნობილი ბერძნული ქანდაკების რომაულმა ასლმა სახელწოდებით „მძინარე ერინია“. გადატანითი მნიშვნელობით „ერინია“ შურისგებას ნიშნავს.
