დადიანი მამია (I)
(→წყარო) |
(→წყარო) |
||
| (2 მომხმარებლების 3 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''მამია (I) დადიანი''' - [[გიორგი (II) დადიანი|გიორგი (II) დადიანის]] ძე; [[ოდიშის ერისთავი]] და დასავლეთ [[საქართველო|საქართველოს]] მხედართმთავარი 1323-1345 წწ-ში. ვახუშტის შეფასებით, მან „''უმეტესად დაიპყრო ოდიში''“. მამია დადიანი მთავრის თითქმის ყველა ატრიბუტით სარგებლობდა, მაგრამ იძულებული გამხდარა დამორჩილებოდა მიქელს, ნარინის ძეს „''ხარკის მიცემითა და მოლაშქრედ თვისად''“ (''სოსელია''). | + | '''მამია (I) დადიანი''' - [[გიორგი (II) დადიანი|გიორგი (II) დადიანის]] ძე; [[ოდიშის ერისთავი]] და დასავლეთ [[საქართველო|საქართველოს]] მხედართმთავარი 1323-1345 წწ-ში. ვახუშტის შეფასებით, მან „''უმეტესად დაიპყრო ოდიში''“. მამია დადიანი მთავრის თითქმის ყველა [[ატრიბუტი|ატრიბუტით]] სარგებლობდა, მაგრამ იძულებული გამხდარა დამორჩილებოდა მიქელს, ნარინის ძეს „''ხარკის მიცემითა და მოლაშქრედ თვისად''“ (''სოსელია''). |
| − | 1327 წ. დავით ნარინის ძე მეფე კონსტანტინე გარდაიცვალა, რის შემდეგაც დასავლეთ საქართველოში შფოთი და არეულობა დაიწყო. ამ ვითარებით სარგებლობს გიორგი ბრწინვალე და დასავლეთ საქართველოში გადადის. ვახუშტის ცნობით, მას მორჩილება გამოუცხადეს ოდიშის ერისთავმა მამია დადიანმა, გიორგი გურიელმა, სვანთა ერისთავმა და აფხაზთა ერისთავმა შერვაშიძემ. გიორგი ბრწყივალემ დასავლეთ საქართველოს დიდებულები ერთგულებისათვის დიდად დაასაჩუქრა. მამია დადიანს მეფემ დადიანთა ძველი პრივილეგია აღუდგინა - მას დასავლეთ საქართველოს ჯარის ერთიანი სარდლობა ჩააბარა. | + | 1327 წ. დავით ნარინის ძე მეფე კონსტანტინე გარდაიცვალა, რის შემდეგაც დასავლეთ საქართველოში შფოთი და არეულობა დაიწყო. ამ ვითარებით სარგებლობს გიორგი ბრწინვალე და დასავლეთ საქართველოში გადადის. ვახუშტის ცნობით, მას მორჩილება გამოუცხადეს ოდიშის ერისთავმა მამია დადიანმა, გიორგი გურიელმა, სვანთა ერისთავმა და აფხაზთა ერისთავმა შერვაშიძემ. გიორგი ბრწყივალემ დასავლეთ საქართველოს დიდებულები ერთგულებისათვის დიდად დაასაჩუქრა. მამია დადიანს მეფემ დადიანთა ძველი პრივილეგია აღუდგინა - მას დასავლეთ საქართველოს ჯარის ერთიანი [[სარდლობა]] ჩააბარა. |
| ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
| − | ==წყაროები და ლიტერატურა== | + | ====წყაროები და ლიტერატურა==== |
| − | ვახუშტი 1973: 801; სოსელია 1951: 176, 182; ბახტაძე 2003: 243-244. | + | * ვახუშტი 1973: 801; |
| + | * სოსელია 1951: 176, 182; | ||
| + | * ბახტაძე 2003: 243-244. | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | + | [[ცენტრალური და ადგილობრივი სამოხელეო წყობა შუა საუკუნეების საქართველოში]] | |
| + | ==იხილე აგრეთვე== | ||
| + | [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00008819/ მამია I დადიანი] | ||
[[კატეგორია:ერისთავები]] | [[კატეგორია:ერისთავები]] | ||
[[კატეგორია:ოდიშის ერისთავები]] | [[კატეგორია:ოდიშის ერისთავები]] | ||
[[კატეგორია:დადიანები]] | [[კატეგორია:დადიანები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 12:15, 16 ივნისი 2023 მდგომარეობით
მამია (I) დადიანი - გიორგი (II) დადიანის ძე; ოდიშის ერისთავი და დასავლეთ საქართველოს მხედართმთავარი 1323-1345 წწ-ში. ვახუშტის შეფასებით, მან „უმეტესად დაიპყრო ოდიში“. მამია დადიანი მთავრის თითქმის ყველა ატრიბუტით სარგებლობდა, მაგრამ იძულებული გამხდარა დამორჩილებოდა მიქელს, ნარინის ძეს „ხარკის მიცემითა და მოლაშქრედ თვისად“ (სოსელია).
1327 წ. დავით ნარინის ძე მეფე კონსტანტინე გარდაიცვალა, რის შემდეგაც დასავლეთ საქართველოში შფოთი და არეულობა დაიწყო. ამ ვითარებით სარგებლობს გიორგი ბრწინვალე და დასავლეთ საქართველოში გადადის. ვახუშტის ცნობით, მას მორჩილება გამოუცხადეს ოდიშის ერისთავმა მამია დადიანმა, გიორგი გურიელმა, სვანთა ერისთავმა და აფხაზთა ერისთავმა შერვაშიძემ. გიორგი ბრწყივალემ დასავლეთ საქართველოს დიდებულები ერთგულებისათვის დიდად დაასაჩუქრა. მამია დადიანს მეფემ დადიანთა ძველი პრივილეგია აღუდგინა - მას დასავლეთ საქართველოს ჯარის ერთიანი სარდლობა ჩააბარა.
[რედაქტირება] წყაროები და ლიტერატურა
- ვახუშტი 1973: 801;
- სოსელია 1951: 176, 182;
- ბახტაძე 2003: 243-244.
[რედაქტირება] წყარო
ცენტრალური და ადგილობრივი სამოხელეო წყობა შუა საუკუნეების საქართველოში
