გოცი კარლო
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „გოცი კარლო“ გადაიტანა გვერდზე „კარლო გოცი“) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 6 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Karlo goci.JPG|thumb|150პქ|კარლო გოცი]] | [[ფაილი:Karlo goci.JPG|thumb|150პქ|კარლო გოცი]] | ||
| − | '''კარლო გოცი''' – (1713-1786) – იტალიელი პოეტი, ლიტერატურის და თეატრის კრიტიკოსი, დრამატურგი. | + | '''კარლო გოცი''' –(Carlo Gozzi, 1713-1786) – იტალიელი პოეტი, ლიტერატურის და თეატრის კრიტიკოსი, დრამატურგი. [[გოლდონი კარლო|გოლდონი]]ს იდეური მოწინააღმდეგე ვენეციურ სცენაზე, ახალი ლიტერატურული ჟანრის – [[ფიაბა]]ს, ანუ თეატრალური ზღაპრის შემქმნელი. |
| − | + | იგი არის ახალი ჟანრის [[ფიაბა|ფიაბის]] (ზღაპრების თეატრი) შემქმნელი. მისი პირველი ფიაბა – „სამი ფორთოხლის სიყვარული“ დაიწერა მე-17 ს. ნეაპოლიტანელი მწერლის, ბაზილეს ნაწარმოებზე („პენტამერონი“) დაყრდნობით. ამ [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესის]] მიხედვით დადგმულ [[სპექტაკლი|სპექტაკლს]] ჰქონდა უდიდესი წარმატება. მაყურებელმა ზურგი აქცია გოლდონის და კიარის ნაწარმოებებს და მხურვალედ მხარი დაუჭირა ახალ წამოწყებას. ხუთი წლის განმავლობაში მან დაწერა კიდევ ცხრა ფიაბი: „[[ყორანი (გოცი)|ყორანი]]“, „[[მეფე-ირემი (გიცი)|მეფე-ირემი]]“, „[[ტურანდოტი (გოცი)|ტურანდოტი]]“, „[[ქალი-გველი (გოცი)|ქალი-გველი]]“, ფეერიული [[ტრაგედია]] „ზობეიდა“, „ბედნიერი ღატაკები“, „ლურჯი ურჩხული“, „[[მწვანე ჩიტი (გოცი)|მწვანე ჩიტი]]“, „ძეიმი, ჯინების მეფე, ანუ ერთგული მონა“. ამის შემდეგ მას ფიაბა აღარ დაუწერია. მისი მომდევნო მოღვაწეობა დაეთმო რომანტიკული [[ტრაგიკომედია|ტრაგიკომედიის]] [[ჟანრი|ჟანრს]]. მათ უწოდეს გოცის „მეორე მანერის“ პიესები. მან შექმნა 23 ასეთი პიესა. მათ შორის: „კავალერი-მეგობარი ანუ მეგობრობის ზეიმი“, „ჭეშმარიტად შეყვარებული ქალი“, „პრინცესა ფილოსოფოსი“, „სიყვარულის ბანგი“, „ჩიმენე-ლეოპარდი“ ბლო 20 წელი იგი ჩამოშორდა თეატრს და დარჩენილი დრო გაატარა მარტოობაში. მისი ბოლო ნაწარმოებია „უსარგებლო მემუარები“, რომელიც შეიცავს საინტერესო მასალას მე-18 საუკუნის ვენეციანური თეატრის ყოფის შესახებ. | |
| − | + | ||
| − | იგი არის ახალი ჟანრის ფიაბის (ზღაპრების თეატრი) შემქმნელი. მისი პირველი ფიაბა – „სამი ფორთოხლის სიყვარული“ დაიწერა მე-17 ს. ნეაპოლიტანელი მწერლის, ბაზილეს ნაწარმოებზე („პენტამერონი“) დაყრდნობით. ამ [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესის]] მიხედვით დადგმულ [[სპექტაკლი|სპექტაკლს]] ჰქონდა უდიდესი წარმატება. მაყურებელმა ზურგი აქცია გოლდონის და კიარის ნაწარმოებებს და მხურვალედ მხარი დაუჭირა ახალ წამოწყებას. ხუთი წლის განმავლობაში მან დაწერა კიდევ ცხრა ფიაბი: | + | |
მიმდინარე ცვლილება 20:43, 16 ივლისი 2023 მდგომარეობით
კარლო გოცი –(Carlo Gozzi, 1713-1786) – იტალიელი პოეტი, ლიტერატურის და თეატრის კრიტიკოსი, დრამატურგი. გოლდონის იდეური მოწინააღმდეგე ვენეციურ სცენაზე, ახალი ლიტერატურული ჟანრის – ფიაბას, ანუ თეატრალური ზღაპრის შემქმნელი.
იგი არის ახალი ჟანრის ფიაბის (ზღაპრების თეატრი) შემქმნელი. მისი პირველი ფიაბა – „სამი ფორთოხლის სიყვარული“ დაიწერა მე-17 ს. ნეაპოლიტანელი მწერლის, ბაზილეს ნაწარმოებზე („პენტამერონი“) დაყრდნობით. ამ პიესის მიხედვით დადგმულ სპექტაკლს ჰქონდა უდიდესი წარმატება. მაყურებელმა ზურგი აქცია გოლდონის და კიარის ნაწარმოებებს და მხურვალედ მხარი დაუჭირა ახალ წამოწყებას. ხუთი წლის განმავლობაში მან დაწერა კიდევ ცხრა ფიაბი: „ყორანი“, „მეფე-ირემი“, „ტურანდოტი“, „ქალი-გველი“, ფეერიული ტრაგედია „ზობეიდა“, „ბედნიერი ღატაკები“, „ლურჯი ურჩხული“, „მწვანე ჩიტი“, „ძეიმი, ჯინების მეფე, ანუ ერთგული მონა“. ამის შემდეგ მას ფიაბა აღარ დაუწერია. მისი მომდევნო მოღვაწეობა დაეთმო რომანტიკული ტრაგიკომედიის ჟანრს. მათ უწოდეს გოცის „მეორე მანერის“ პიესები. მან შექმნა 23 ასეთი პიესა. მათ შორის: „კავალერი-მეგობარი ანუ მეგობრობის ზეიმი“, „ჭეშმარიტად შეყვარებული ქალი“, „პრინცესა ფილოსოფოსი“, „სიყვარულის ბანგი“, „ჩიმენე-ლეოპარდი“ ბლო 20 წელი იგი ჩამოშორდა თეატრს და დარჩენილი დრო გაატარა მარტოობაში. მისი ბოლო ნაწარმოებია „უსარგებლო მემუარები“, რომელიც შეიცავს საინტერესო მასალას მე-18 საუკუნის ვენეციანური თეატრის ყოფის შესახებ.
