ანდღულაძე ნოდარ
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ნოდარ ანდღულაძე“ გადაიტანა გვერდზე „ანდღულაძე ნოდარ“ გადამის...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Nodar andRulaZe.jpg|thumb|250პქ|ნოდარ ანდღულაძე]] | [[ფაილი:Nodar andRulaZe.jpg|thumb|250პქ|ნოდარ ანდღულაძე]] | ||
| − | '''ნოდარ ანდღულაძე''' - (13. XII. 1927. თბილისი. 30. I. 2013.თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (დრამატული ტენორი) და პედაგოგი. [[ანდღულაძე დავით|დავით ანდღულაძის]] შვილი. [[საქართველო|საქართველოს]] სახალხო არტისტი (1965). ზ. ფალიაშვილის სახელობის (1977) პრემიის ლაურეატი, საქართველოს პედაგოგიურ მეცნიერებათა აკადემიის (1995) და ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა აკადემიის (1998) ნამდვილი წევრი, დავით ანდღულაძის სახელობის ქართული ვოკალური კულტურის ფონდის პრეზიდენტი (1997). ფილოლოგიის მეცნ. კანდიდატი (1954). | + | '''ნოდარ ანდღულაძე''' - (13. XII. 1927. [[თბილისი]]. 30. I. 2013.თბილისი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (დრამატული ტენორი) და პედაგოგი. [[ანდღულაძე დავით|დავით ანდღულაძის]] შვილი. [[საქართველო|საქართველოს]] სახალხო არტისტი (1965). ზ. ფალიაშვილის სახელობის (1977) პრემიის ლაურეატი, საქართველოს პედაგოგიურ მეცნიერებათა აკადემიის (1995) და ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა აკადემიის (1998) ნამდვილი წევრი, დავით ანდღულაძის სახელობის ქართული ვოკალური კულტურის ფონდის პრეზიდენტი (1997). ფილოლოგიის მეცნ. კანდიდატი (1954). |
| − | 1950 დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი. 1963 თბილისის კონსერვატორია. 1956-იდან თბილისის ოპერის და ბალეტის თეატრის სოლისტია. 1961-62 სტაჟირება გაიარა მილანის საოპერო თეატრ - „ლა სკალაში“ (პედაგოგი ჯ. ბარა). | + | 1950 დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი. 1963 თბილისის კონსერვატორია. 1956-იდან [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|თბილისის ოპერის და ბალეტის თეატრის]] სოლისტია. 1961-62 სტაჟირება გაიარა მილანის საოპერო თეატრ - „ლა სკალაში“ (პედაგოგი ჯ. ბარა). |
| − | ანდღულაძეს აქვს ძლიერი, ლამაზი, ყველა რეგისტრში თანაბრად მჟღერი და გამომსახველი ხმა. მისი შესრულებისათვის დამახასიათებელია დახვეწილი მუსიკალური ფრაზირება. სცენური ოსტატობა. პარტიებიდან განსაკუთრებით აღსანიშნავია აბესალომი. მალხაზი (ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი“, „დაისი“). ტარიელი (მშველიძის „ამბავი ტარიელისა“), მინდია, არზაყანი (თაქთაქიშვილის „მინდია“, „მთვარის მოტაცება“), გერმანი (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“). რადამესი, მანრიკო, ჰერცოგი, ოტელო (ვერდის „აიდა“, „ტრუბადური“, „რიგოლეტო“, „ოტელო“), ედგარი (დონიცეტის ლუჩია დი ლამერმური“), კანიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), ტურიდუ (მასკანის „სოფლური ღირსება“), ლოენგრინი (ვაგნერის „ლოენგრინი“), ჰეროდე (შტრაუსის „სალომე“) და სხვ. ანდღულაძე გამოდის კამერული რეპერტუარითაც. გასტროლები გამართა საზღვარგარეთის ქვეყნებში. | + | ანდღულაძეს აქვს ძლიერი, ლამაზი, ყველა რეგისტრში თანაბრად მჟღერი და გამომსახველი ხმა. მისი შესრულებისათვის დამახასიათებელია დახვეწილი მუსიკალური ფრაზირება. სცენური ოსტატობა. პარტიებიდან განსაკუთრებით აღსანიშნავია აბესალომი. მალხაზი (ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი“, „დაისი“). ტარიელი (მშველიძის „ამბავი ტარიელისა“), მინდია, არზაყანი ([[თაქთაქიშვილი ოთარ|თაქთაქიშვილის]] „მინდია“, „მთვარის მოტაცება“), გერმანი (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“). რადამესი, მანრიკო, ჰერცოგი, ოტელო ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „აიდა“, „ტრუბადური“, „რიგოლეტო“, „ოტელო“), ედგარი ([[დონიცეტი გაეტანო|დონიცეტის]] ლუჩია დი ლამერმური“), კანიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), ტურიდუ (მასკანის „სოფლური ღირსება“), ლოენგრინი ([[ვაგნერი რიხარდ|ვაგნერის]] „ლოენგრინი“), ჰეროდე (შტრაუსის „სალომე“) და სხვ. ანდღულაძე გამოდის კამერული რეპერტუარითაც. გასტროლები გამართა საზღვარგარეთის ქვეყნებში. |
| − | 1968-იდან თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის პედაგოგია, 1981-იდან – პროფესორი. 1974-იდან – სოლო სიმღერის კათედრის გამგე, მისი მოწაფეები არიან: ლ. ათანელიშვილი, ნ. გამგებელი, თ. გუგუშვილი, გ. კარიაული, პ. სვანიძე, მ. სილაგაძე. მ. ქობალიანი, ა. ჭურღულია და სხვ. ა. ავტორია გამოკვლევებისა ვოკალური ხელოვნების თეორიისა და მეთოდიკის დარგში (წიგნი „Homo cantor“, თბ. 1997) (მ. ახმეტელი) | + | 1968-იდან თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის პედაგოგია, 1981-იდან – პროფესორი. 1974-იდან – სოლო სიმღერის კათედრის გამგე, მისი მოწაფეები არიან: ლ. ათანელიშვილი, [[გამგებელი ნუგზარ|ნ. გამგებელი]], [[გუგუშვილი თეიმურაზ|თ. გუგუშვილი]], გ. კარიაული, პ. სვანიძე, მ. სილაგაძე. მ. ქობალიანი, ა. ჭურღულია და სხვ. ა. ავტორია გამოკვლევებისა ვოკალური ხელოვნების თეორიისა და მეთოდიკის დარგში (წიგნი „Homo cantor“, თბ. 1997) (მ. ახმეტელი) |
| ხაზი 18: | ხაზი 18: | ||
[[კატეგორია: ვოკალისტები]] | [[კატეგორია: ვოკალისტები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი მომღერლები]] | ||
[[კატეგორია: ზაქარია ფალიაშვილის პრემიის ლაურიატები]] | [[კატეგორია: ზაქარია ფალიაშვილის პრემიის ლაურიატები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საქართველოს სახალხო არტისტები]] | ||
17:28, 4 აგვისტო 2017-ის ვერსია
ნოდარ ანდღულაძე - (13. XII. 1927. თბილისი. 30. I. 2013.თბილისი), ქართველი მომღერალი (დრამატული ტენორი) და პედაგოგი. დავით ანდღულაძის შვილი. საქართველოს სახალხო არტისტი (1965). ზ. ფალიაშვილის სახელობის (1977) პრემიის ლაურეატი, საქართველოს პედაგოგიურ მეცნიერებათა აკადემიის (1995) და ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა აკადემიის (1998) ნამდვილი წევრი, დავით ანდღულაძის სახელობის ქართული ვოკალური კულტურის ფონდის პრეზიდენტი (1997). ფილოლოგიის მეცნ. კანდიდატი (1954).
1950 დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი. 1963 თბილისის კონსერვატორია. 1956-იდან თბილისის ოპერის და ბალეტის თეატრის სოლისტია. 1961-62 სტაჟირება გაიარა მილანის საოპერო თეატრ - „ლა სკალაში“ (პედაგოგი ჯ. ბარა).
ანდღულაძეს აქვს ძლიერი, ლამაზი, ყველა რეგისტრში თანაბრად მჟღერი და გამომსახველი ხმა. მისი შესრულებისათვის დამახასიათებელია დახვეწილი მუსიკალური ფრაზირება. სცენური ოსტატობა. პარტიებიდან განსაკუთრებით აღსანიშნავია აბესალომი. მალხაზი (ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი“, „დაისი“). ტარიელი (მშველიძის „ამბავი ტარიელისა“), მინდია, არზაყანი (თაქთაქიშვილის „მინდია“, „მთვარის მოტაცება“), გერმანი (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“). რადამესი, მანრიკო, ჰერცოგი, ოტელო (ვერდის „აიდა“, „ტრუბადური“, „რიგოლეტო“, „ოტელო“), ედგარი (დონიცეტის ლუჩია დი ლამერმური“), კანიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), ტურიდუ (მასკანის „სოფლური ღირსება“), ლოენგრინი (ვაგნერის „ლოენგრინი“), ჰეროდე (შტრაუსის „სალომე“) და სხვ. ანდღულაძე გამოდის კამერული რეპერტუარითაც. გასტროლები გამართა საზღვარგარეთის ქვეყნებში.
1968-იდან თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის პედაგოგია, 1981-იდან – პროფესორი. 1974-იდან – სოლო სიმღერის კათედრის გამგე, მისი მოწაფეები არიან: ლ. ათანელიშვილი, ნ. გამგებელი, თ. გუგუშვილი, გ. კარიაული, პ. სვანიძე, მ. სილაგაძე. მ. ქობალიანი, ა. ჭურღულია და სხვ. ა. ავტორია გამოკვლევებისა ვოკალური ხელოვნების თეორიისა და მეთოდიკის დარგში (წიგნი „Homo cantor“, თბ. 1997) (მ. ახმეტელი)
წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი / [შემდგ.: ანზორ თამარაშვილი; მთ. რედ.: გულბათ ტორაძე]. [ახალციხე: თბილ. უნ-ტის მესხეთის ფილიალის გამ-ბა], 2005 (ა.ო. "პროგრესი")
