ჩახსაკრავი
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Caxsakravi.jpg|thumb|4––პქ|ჩახსაკრავი]] | [[ფაილი:Caxsakravi.jpg|thumb|4––პქ|ჩახსაკრავი]] | ||
| − | '''ჩახსაკრავი''' - [[პაიჭი|პაიჭზე]] შემოსაკრავი [[ბამბა|ბამბის]], შალისა და [[აბრეშუმი|აბრეშუმის]] ფერადი ან ჭრელით დამშვენებული ზონარი, ზოგჯერ მასზე რაიმე ფრთიანი გამოთქმა ან ლექსი იყო ამოქარგული მაგ., „ტანად ალვა, პირად მზე ვარ, მოსართმევი ვარ ლომისა“ ანდა „სალხინოთ მოხმარდეს ალექსი ზამუკაშვილს“. | + | '''ჩახსაკრავი''' - [[პაიჭი|პაიჭზე]] შემოსაკრავი [[ბამბა (მცენარე)|ბამბის]], შალისა და [[აბრეშუმი|აბრეშუმის]] ფერადი ან ჭრელით დამშვენებული [[ზონარი]], ზოგჯერ მასზე რაიმე ფრთიანი გამოთქმა ან [[ლექსი]] იყო ამოქარგული მაგ., „ტანად ალვა, პირად მზე ვარ, მოსართმევი ვარ ლომისა“ ანდა „სალხინოთ მოხმარდეს ალექსი ზამუკაშვილს“. |
ჩახსაკრავი იჭერს წვივზე მომდგარ პაიჭს ჩაცურებისაგან და ამავე დროს, გარკვეული სამშვენისის მოვალეობასაც ასრულებს. ოჯახში მიღებული იყო რძლისაგან მამამთილისა და მაზლებისათვის ლამაზი ჩახსაკრავების დამზადება, რაც ერთგვარი პატივისცემების ნიშანს წარმოადგენდა. [[წვივსაკრავი|წვივსაკრავისა]] და ლეკვერთხებისაგან განსხვავებით, რომლებთაც ტყავისაგანაც ამზადებდნენ, ჩახსაკრავი მხოლოდ აბრეშუმის ან შალისაგან მზადდებოდა. ჩახსაკრავები იქსოვებოდა „ფირფიტების ქსოვის“ ტექნიკით, რომელიც [[საქართველო|საქართველოში]] შემოსული უნდა იყოს ძველი შუამდინარეთის კულტურული სივრციდან. | ჩახსაკრავი იჭერს წვივზე მომდგარ პაიჭს ჩაცურებისაგან და ამავე დროს, გარკვეული სამშვენისის მოვალეობასაც ასრულებს. ოჯახში მიღებული იყო რძლისაგან მამამთილისა და მაზლებისათვის ლამაზი ჩახსაკრავების დამზადება, რაც ერთგვარი პატივისცემების ნიშანს წარმოადგენდა. [[წვივსაკრავი|წვივსაკრავისა]] და ლეკვერთხებისაგან განსხვავებით, რომლებთაც ტყავისაგანაც ამზადებდნენ, ჩახსაკრავი მხოლოდ აბრეშუმის ან შალისაგან მზადდებოდა. ჩახსაკრავები იქსოვებოდა „ფირფიტების ქსოვის“ ტექნიკით, რომელიც [[საქართველო|საქართველოში]] შემოსული უნდა იყოს ძველი შუამდინარეთის კულტურული სივრციდან. | ||
| − | |||
| − | ნ. აბესაძე, თბილისელი ფეიქრები, „მაცნე“, 1965, №5 | + | |
| + | == სათაურის ტექსტი == | ||
| + | ნ. აბესაძე, თბილისელი ფეიქრები, „მაცნე“, 1965, №5. | ||
== წყარო == | == წყარო == | ||
[[ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი]] | [[ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი]] | ||
| − | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]][[კატეგორია:ქართული სამოსი]] | + | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] |
| + | [[კატეგორია:ქართული სამოსი]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 22:04, 30 იანვარი 2024 მდგომარეობით
ჩახსაკრავი - პაიჭზე შემოსაკრავი ბამბის, შალისა და აბრეშუმის ფერადი ან ჭრელით დამშვენებული ზონარი, ზოგჯერ მასზე რაიმე ფრთიანი გამოთქმა ან ლექსი იყო ამოქარგული მაგ., „ტანად ალვა, პირად მზე ვარ, მოსართმევი ვარ ლომისა“ ანდა „სალხინოთ მოხმარდეს ალექსი ზამუკაშვილს“.
ჩახსაკრავი იჭერს წვივზე მომდგარ პაიჭს ჩაცურებისაგან და ამავე დროს, გარკვეული სამშვენისის მოვალეობასაც ასრულებს. ოჯახში მიღებული იყო რძლისაგან მამამთილისა და მაზლებისათვის ლამაზი ჩახსაკრავების დამზადება, რაც ერთგვარი პატივისცემების ნიშანს წარმოადგენდა. წვივსაკრავისა და ლეკვერთხებისაგან განსხვავებით, რომლებთაც ტყავისაგანაც ამზადებდნენ, ჩახსაკრავი მხოლოდ აბრეშუმის ან შალისაგან მზადდებოდა. ჩახსაკრავები იქსოვებოდა „ფირფიტების ქსოვის“ ტექნიკით, რომელიც საქართველოში შემოსული უნდა იყოს ძველი შუამდინარეთის კულტურული სივრციდან.
[რედაქტირება] სათაურის ტექსტი
ნ. აბესაძე, თბილისელი ფეიქრები, „მაცნე“, 1965, №5.
