ორეხოვოს ზავი 1323
ორეხოვოს ზავი 1323 – პირველი საზავო ხელშეკრულება ნოვგოროდსა და შვედეთს შორის, დაიდო 12.XII ორეშეკის სიმაგრეში (თანამედროვე პეტროკრეპოსტი, 1661-1702 – ნოტებორგი), დაასრულა ნოვგოროდელთა შეიარაღებული ბრძოლის ერთ-ერთი ეტაპი შვედეთის ფეოდალებთან, რომლებიც ცდილობდნენ რუსული მიწების დაპყრობას.
1322 შვედები თავს დაესხნენ ნოვგოროდის სამფლობელოებს, საპასუხოდ ნოვგოროდელებმა ალყა შემოარტყეს ვიბორგს. შვედეთის მხრიდან ახალი შეტევის მოლოდინში მათ გადაწყვიტეს, განემტკიცებინათ პოზიციები და 1323 მდინარე ნევის სათავესთან, ლადოგის ტბასთან, კუნძულ ორეხოვოზე აღმართეს ციხესიმაგრე ორეშეკი. შვედებმა ვერ გაბედეს თავდასხმა და ორეშეკში გაგზავნეს ელჩები მშვიდობიანი წინადადებებით. ხანმოკლე მოლაპარაკების შემდეგ დაიდო „სამუდამო ზავი”. ზავმა დაადგინა საზღვარი ნოვგოროდისა და შვედეთის სამფლობელოებს შორის. კარელიის ყელის დასავლეთი ნაწილი გადაეცა შვედეთს, ხოლო აღმოსავლეთი ნაწილი ქ. კარელიით დარჩა ნოგოროდის მფლობელობაში. მხარეები ვალდებულებას იღებდნენ, ხელი არ შეეშალათ ვაჭრობისათვის, არ აეშენებინათ სიმაგრეები კარელიაში, გაეცვალათ დამნაშავეები და მონები. შვედებს აეკრძალათ იმ მიწების შესყიდვა კარელიაში, რომლებიც ნოვგოროდს ეკუთვნოდა. „სამუდამო ზავმა“ მცირე ხანს იარსება, 1348 განახლდა საომარი მოქმედებები ნოვგოროდსა და შვედეთს შორის.
