რაინდი

რაფაელ სანტი, რაინდის სიზმარი

რაინდი

1. ფეოდალიზმის ხანაში – სამხედრო-თავადაზნაურული წოდება;

2. გადატანითი მნიშვნელობით – უაღრესად პატიოსანი, კეთილშობილი ადამიანი.

3. უშიშარი, გმირი მებრძოლი. ფეოდალური ხანის დასავლეთ ევროპაში სამხედრო-თავადაზნაურული ფენის წარმომადგენელი. ფართო გაგებით, რაინდი ეწოდებოდა თავადაზნაურული წოდების ყველა საერო ფეოდალს, ვიწრო გაგებით – მხოლოდ წვრილ ფეოდალ-მეომარს. ძველ საქართველოში ანალოგიური მნიშვნელობა ჰქონდა ტერმინებს – “მოყმე”, “ჭაბუკი”.

VIII საუკუნიდან XV საუკუნემდე მძიმედ შეიარაღებული ცხენოსანი რაინდების რაზმები დასავლეთ ევროპის ჯარების ბირთვს წარმოადგენდნენ.

XV-XVI საუკუნეებში მუდმივი არმიების გაჩენისა და ცეცხლსასროლი იარაღის გავრცელებასთან დაკავშირებით რაინდების სამხედრო მნიშვნელობა შემცირდა. რაინდები, როგორც სოციალური კატეგორია, აზნაურებად გარდაიქმნენ, რომელთაგან შედგებოდა მუდმივი არმიების ოფიცერთა კორპუსი.

წყარო

ქართული სამხედრო ენციკლოპედიური ლექსიკონი