მენაშე

მენაშე - (მანახე, დაახლ. ძვ.წ. 687-642) – იუდეის მეფე, ხიზკიას ძე. მენაშეს იუდეის მეფეთა შორის ერთ-ერთი ყველაზე ხანგრძლივი მეფობა ჰქონდა. მან 55 წელიწადი იმეფა და მთელი ამ დროის განმავლობაში ასურეთის იმპერიის ვასალი იყო.

ნახევარსაუკუნოეანმა მშვიდობამ იუდეას საშუალება მისცა ეკონომიკურად გამართულიყო და სინაქერიბის ლაშქრობის შემდეგ წელში გამართულიყო. იუდეის მოსახლეობა გაიზარდა, რადგან ისრაელის დაცემის შემდეგ მოსახლეობის ნაწილი იუდეაში გადასახლდა. მეფე მენაშემ აღადგინა დანგრეული ქალაქები და სოფლები, სადაც ისევ დასახლდნენ იუდეველები. მანვე განაახლა წარმართული ღმერთების კულტი და იუდეაში შემოიტანა ფინიკიური, ასურული და არამეული კერპები. აღადგინა ფინიკიური ღმერთის, მოლოხის კულტი, რომელსაც ბავშვებს სწირავდნენ მსხვერპლად. თუმცა მენაშეს არ შეეძლო მხოლოდ თავის ნებაზე ემოქმედა, რადგან ასურეთის ვასალი გახლდათ და ვალდებული იყო ასურული რელიგიის პოპულბრიზაციისთვის შეეწყო ხელი.

მეფობის დასასრულისთვის მენაშემ იუდეაში ანტიასურული პარტია შექმნა, რომლის მიზანი იყო ასურეთის ვასალობისგან და ამ იმპერიის გავლენისგან განთავისუფლება. თვითონ მეფე ასურეთისგან განთავისუფლებას ვერ მოესწრო და თავისი მეფობის 55-ე წელს გარდაიცვალა. იგი იერუსალიმში დაკრძალეს, ხოლო ტახტზე მისი ვაჟი ამნონი ავიდა.

წყარო

ბიბლიის სამხედრო ენციკლოპედია