ტაძრეული
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''ტაძრეული (ტაძრობილი)''' - მეფის ან მთავრის კარის არათავისუფალი მსახურეული პირი, „შინაური პირი” ძველ [[საქართველო|საქართველოში]]. ფეოდალიზაციის პროცესში ტაძრეულთა რიგებს შეემატნენ არისტოკრატიის წრის წარმომადგენლები. | '''ტაძრეული (ტაძრობილი)''' - მეფის ან მთავრის კარის არათავისუფალი მსახურეული პირი, „შინაური პირი” ძველ [[საქართველო|საქართველოში]]. ფეოდალიზაციის პროცესში ტაძრეულთა რიგებს შეემატნენ არისტოკრატიის წრის წარმომადგენლები. | ||
| − | XI-XV საუკუნეებში ტაძრეულები ეჯიბის ხელქვეითები იყვნენ. ტაძრეულები შეადგენდნენ მუდმივ ჯარს მეფის კარზე და წარმოადგენდნენ მეფის ძირითად სამხედრო დასაყრდენს. ტაძრეულსაგან შედგებოდა მეფის პირადი თანმხლები რაზმი. მაგალითად, 1110 წელს [[დავით აღმაშენებელი|დავით აღმაშენებელს]] თრიალეთში სელჩუკებთან ბრძოლის დროს 1500 ტაძრეული ახლდა. ტერმინი მომდინარეობს ძველი ქართული სიტყვისგან „ტაძარი”, რაც ამ შემთხვევაში ნიშნავს „რეზიდენციას”, „სასახლეს”. | + | XI-XV საუკუნეებში ტაძრეულები ეჯიბის ხელქვეითები იყვნენ. ტაძრეულები შეადგენდნენ მუდმივ [[ჯარი|ჯარს]] მეფის კარზე და წარმოადგენდნენ მეფის ძირითად სამხედრო დასაყრდენს. ტაძრეულსაგან შედგებოდა მეფის პირადი თანმხლები [[რაზმი (სამხედრო)|რაზმი]]. მაგალითად, 1110 წელს [[დავით აღმაშენებელი|დავით აღმაშენებელს]] [[თრიალეთი|თრიალეთში]] [[სელჩუკები|სელჩუკებთან]] ბრძოლის დროს 1500 ტაძრეული ახლდა. ტერმინი მომდინარეობს ძველი ქართული სიტყვისგან „ტაძარი”, რაც ამ შემთხვევაში ნიშნავს „რეზიდენციას”, „სასახლეს”. |
მიმდინარე ცვლილება 11:49, 15 იანვარი 2020 მდგომარეობით
ტაძრეული (ტაძრობილი) - მეფის ან მთავრის კარის არათავისუფალი მსახურეული პირი, „შინაური პირი” ძველ საქართველოში. ფეოდალიზაციის პროცესში ტაძრეულთა რიგებს შეემატნენ არისტოკრატიის წრის წარმომადგენლები.
XI-XV საუკუნეებში ტაძრეულები ეჯიბის ხელქვეითები იყვნენ. ტაძრეულები შეადგენდნენ მუდმივ ჯარს მეფის კარზე და წარმოადგენდნენ მეფის ძირითად სამხედრო დასაყრდენს. ტაძრეულსაგან შედგებოდა მეფის პირადი თანმხლები რაზმი. მაგალითად, 1110 წელს დავით აღმაშენებელს თრიალეთში სელჩუკებთან ბრძოლის დროს 1500 ტაძრეული ახლდა. ტერმინი მომდინარეობს ძველი ქართული სიტყვისგან „ტაძარი”, რაც ამ შემთხვევაში ნიშნავს „რეზიდენციას”, „სასახლეს”.
