ამბროსი კათოლიკოს-პატრიარქი
(→წყარო) |
|||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Ambrosi kaTalikos-patriarqi.jpg|thumb|'''კათოლიკოს-პატრიარქი ამბროსი (ხელაია) ''']] | [[ფაილი:Ambrosi kaTalikos-patriarqi.jpg|thumb|'''კათოლიკოს-პატრიარქი ამბროსი (ხელაია) ''']] | ||
− | '''ამბროსი კათოლიკოს-პატრიარქი''' - (ერისკაცობაში ბესარიონ ზოსიმეს ძე ხელაია) (7.X.1861, მარტვილი - 29.III.1927, [[თბილისი]]) | + | '''ამბროსი კათოლიკოს-პატრიარქი''' - (ერისკაცობაში ბესარიონ ზოსიმეს ძე ხელაია) (7.X.1861, მარტვილი - 29.III.1927, [[თბილისი]]) |
− | + | ||
− | + | ====ბიოგრაფია==== | |
− | + | 1871-1873 წლებში სწავლობდა ოჩამჩირის პირველდაწყებით სკოლაში, ხოლო 1873-1879 წლებში - მარტვილის სასულიერო სასწავლებელში. 1879 წელს ჩაირიცხა თბილისის სასულიერო სემინარიაში. 1900 წლიის 11 თებერვალს ბესარიონი [[ბერი|ბერად]] აღიკვეცა და სახელად ეწოდა ამბროსი. ამბროსი [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენა|საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენისათვის]] ერთ-ერთი დაუცხრომლად მებრძოლი სასულიერო პირი იყო. | |
− | საქართველოს გასაბჭოებიდან მალევე, 1921 | + | 1917 წლის [[თებერვლის რევოლუცია|თებერვლის რევოლუციის]] შემდეგ ამბროსის საშუალება მიეცა, სამშობლოში დაბრუნებულიყო. იგი აქტიურად ჩაერთო ავტოკეფალურ მოძრაობაში. 1917 წლის 12 მარტს ქართველმა სამღვდელოებამ სვეტიცხოვლის საპატრიარქო ტაძარში [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია|საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის]] [[ავტოკეფალია]] გამოაცხადა. ამბროსი აქტიურად მონაწილეობდა ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის დროებითი მმართველობის საქმიანობაში. პირველმა საეკლესიო კრებამ ჭყონდიდელ [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოსად]] დაამტკიცა ამბროსი ხელაია, რომელიც უწმიდესმა და უნეტარესმა [[კირიონ II კათოლიკოს-პატრიარქი|კირიონმა]] იმავე დღეს [[მიტროპოლიტი|მიტროპოლიტის]] ხარისხში აიყვანა. 1918-1921 წლებში ამბროსი ხელაია განაგებდა ცხუმ-აფხაზეთის [[ეპარქია|ეპარქიას]], აქტიურად იბრძოდა ადგილობრივი ქართველი და აფხაზი მოსახლეობის დასახმარებლად, ამ პერიოდის მისი ქადაგებების აბსოლუტური უმრავლესობა ამ პათოსით არის განმსჭვალული, გარდა ამისა, იგი აქტიურად ამხელდა ხელისუფლების საეკლესიო პოლიტიკას და მათ მეტი დახვეწილობისაკენ მოუწოდებდა. |
− | წმიდა [[სინოდი|სინოდმა]] 1995 | + | |
− | დღედ დაწესდა 29 მარტი. | + | საქართველოს გასაბჭოებიდან მალევე, 1921 წლის 11 ივლისს, თბილისში გარდაიცვალა სრულიად საქართველოს [[კათოლიკოს-პატრიარქი]], უწმიდესი და უნეტარესი [[ლეონიდე კათოლიკოს-პატრიარქი|ლეონიდე]]. საეკლესიო კრებამ იმსჯელა სრულიად საქართველოს [[კათოლიკოს-პატრიარქი]]ს თანამდებობაზე წარმოდგენილი კანდიდატების - ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტ ამბროსისა და ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტ [[ნაზარი (მიტროპოლიტი)|ნაზარის]] შესახებ. ფარული კენჭისყრით, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქად არჩეულ იქნა ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი ამბროსი. იგი აქტიურად ილაშქრებდა საბჭოთა ხელისუფლების პოლიტიკის წინააღმდეგ. დაკრძალულია სიონის საპატრიარქო ტაძარში. საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის |
+ | წმიდა [[სინოდი|სინოდმა]] 1995 წლის 18 სექტემბერს იგი წმინდანად შერაცხა და მის მოსახსენებელ დღედ დაწესდა 29 მარტი. | ||
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::'''''მიხეილ ქართველიშვილი''''' | :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::'''''მიხეილ ქართველიშვილი''''' |
16:28, 5 მარტი 2019-ის ვერსია
ამბროსი კათოლიკოს-პატრიარქი - (ერისკაცობაში ბესარიონ ზოსიმეს ძე ხელაია) (7.X.1861, მარტვილი - 29.III.1927, თბილისი)
ბიოგრაფია
1871-1873 წლებში სწავლობდა ოჩამჩირის პირველდაწყებით სკოლაში, ხოლო 1873-1879 წლებში - მარტვილის სასულიერო სასწავლებელში. 1879 წელს ჩაირიცხა თბილისის სასულიერო სემინარიაში. 1900 წლიის 11 თებერვალს ბესარიონი ბერად აღიკვეცა და სახელად ეწოდა ამბროსი. ამბროსი საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენისათვის ერთ-ერთი დაუცხრომლად მებრძოლი სასულიერო პირი იყო.
1917 წლის თებერვლის რევოლუციის შემდეგ ამბროსის საშუალება მიეცა, სამშობლოში დაბრუნებულიყო. იგი აქტიურად ჩაერთო ავტოკეფალურ მოძრაობაში. 1917 წლის 12 მარტს ქართველმა სამღვდელოებამ სვეტიცხოვლის საპატრიარქო ტაძარში საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის ავტოკეფალია გამოაცხადა. ამბროსი აქტიურად მონაწილეობდა ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის დროებითი მმართველობის საქმიანობაში. პირველმა საეკლესიო კრებამ ჭყონდიდელ ეპისკოპოსად დაამტკიცა ამბროსი ხელაია, რომელიც უწმიდესმა და უნეტარესმა კირიონმა იმავე დღეს მიტროპოლიტის ხარისხში აიყვანა. 1918-1921 წლებში ამბროსი ხელაია განაგებდა ცხუმ-აფხაზეთის ეპარქიას, აქტიურად იბრძოდა ადგილობრივი ქართველი და აფხაზი მოსახლეობის დასახმარებლად, ამ პერიოდის მისი ქადაგებების აბსოლუტური უმრავლესობა ამ პათოსით არის განმსჭვალული, გარდა ამისა, იგი აქტიურად ამხელდა ხელისუფლების საეკლესიო პოლიტიკას და მათ მეტი დახვეწილობისაკენ მოუწოდებდა.
საქართველოს გასაბჭოებიდან მალევე, 1921 წლის 11 ივლისს, თბილისში გარდაიცვალა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, უწმიდესი და უნეტარესი ლეონიდე. საეკლესიო კრებამ იმსჯელა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის თანამდებობაზე წარმოდგენილი კანდიდატების - ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტ ამბროსისა და ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტ ნაზარის შესახებ. ფარული კენჭისყრით, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქად არჩეულ იქნა ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი ამბროსი. იგი აქტიურად ილაშქრებდა საბჭოთა ხელისუფლების პოლიტიკის წინააღმდეგ. დაკრძალულია სიონის საპატრიარქო ტაძარში. საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდმა 1995 წლის 18 სექტემბერს იგი წმინდანად შერაცხა და მის მოსახსენებელ დღედ დაწესდა 29 მარტი.
- მიხეილ ქართველიშვილი
ლიტერატურა
- ს. ვარდოსანიძე, ქართველი მღვდელმთავრები (XX-XXI საუკუნეებში), თბ., 2010;
- ს. ვარდოსანიძე, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, უწმიდესი და უნეტარესი ამბროსი (1921-1927 წწ. ), თბ., 2009.
წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი