საქართველოს სახალხო უნივერსიტეტები (1918-1921)
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 3 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''სახალხო უნივერსიტეტები''' - სახალხო უნივერსიტეტები [[საქართველო]]ში უკვე XX ს-ის დასაწყისიდან ფუნქციონირებდა. პირველი სახალხო უნივერსიტეტი, ალექსანდრე გარსევანიშვილის ხელმძღვანელობით, ქუთაისში გაიხსნა. საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში ასეთი საგანმანათლებლო დაწესებულებების დაარსებას განსაკუთრებული მნიშვნელობა მიენიჭა. სახალხო უნივერსიტეტები იყო: [[თბილისი|თბილისში]], ქუთაისში, გორში, ჭიათურაში, ხონში, ფოთში, თელავში და სხვ. სულ ასეთი 12 უნივერსიტეტი არსებობდა. აქ საინტერესო ლექციებს კითხულობდნენ ცნობილი მეცნიერები, პოლიტიკოსები, მწერლები, სპეციალისტები. სახალხო უნივერსიტეტის მსმენელებად ეწერებოდა მრავალი მსურველი. | '''სახალხო უნივერსიტეტები''' - სახალხო უნივერსიტეტები [[საქართველო]]ში უკვე XX ს-ის დასაწყისიდან ფუნქციონირებდა. პირველი სახალხო უნივერსიტეტი, ალექსანდრე გარსევანიშვილის ხელმძღვანელობით, ქუთაისში გაიხსნა. საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში ასეთი საგანმანათლებლო დაწესებულებების დაარსებას განსაკუთრებული მნიშვნელობა მიენიჭა. სახალხო უნივერსიტეტები იყო: [[თბილისი|თბილისში]], ქუთაისში, გორში, ჭიათურაში, ხონში, ფოთში, თელავში და სხვ. სულ ასეთი 12 უნივერსიტეტი არსებობდა. აქ საინტერესო ლექციებს კითხულობდნენ ცნობილი მეცნიერები, პოლიტიკოსები, მწერლები, სპეციალისტები. სახალხო უნივერსიტეტის მსმენელებად ეწერებოდა მრავალი მსურველი. | ||
| − | დამოუკიდებლობის წლებში სახალხო უნივერსიტეტების გახსნამ მასობრივი ხასიათი მიიღო. ის უკვე სოფლებშიც იხსნებოდა. მაგ., თელავის რაიონის სოფელ ნაფარეულში, სოფელ ფშაველში, სადაც ითხოვდნენ [[ისიდორე რამიშვილი]]ს ლექციას და უნივერსიტეტისთვის მისი სახელის მინიჭებას. 1920 წელს დაიწყო არსებული უნივერსიტეტების რეორგანიზაცია [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს რექტორის, [[ივანე ჯავახიშვილი]]ს თავმჯდომარეობით. სარეორგანიზაციოდ აირჩა სპეციალური კომიტეტი. მთავრობას უჭირდა ამ დაწესებულებების დაფინანსება, ამიტომ მას ხალხი ეხმარებოდა. ამგვარი უნივერსიტეტების როლზე საუბრობდა პუბლიცისტი [[ივანე როსტომაშვილი]] გაზეთის სპეციალურ რუბრიკაში „სახალხო სკოლა და სახალხო უნივერსიტეტი“. | + | დამოუკიდებლობის წლებში სახალხო უნივერსიტეტების გახსნამ მასობრივი ხასიათი მიიღო. ის უკვე სოფლებშიც იხსნებოდა. მაგ., თელავის რაიონის სოფელ ნაფარეულში, სოფელ ფშაველში, სადაც ითხოვდნენ [[ისიდორე რამიშვილი]]ს ლექციას და უნივერსიტეტისთვის მისი სახელის მინიჭებას. 1920 წელს დაიწყო არსებული უნივერსიტეტების რეორგანიზაცია [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს რექტორის, [[ივანე ჯავახიშვილი]]ს თავმჯდომარეობით. სარეორგანიზაციოდ აირჩა სპეციალური კომიტეტი. მთავრობას უჭირდა ამ დაწესებულებების დაფინანსება, ამიტომ მას ხალხი ეხმარებოდა. ამგვარი უნივერსიტეტების როლზე საუბრობდა პუბლიცისტი [[ივანე როსტომაშვილი]] გაზეთის სპეციალურ რუბრიკაში „სახალხო სკოლა და სახალხო უნივერსიტეტი“. ([[დოდო ჭუმბურიძე]]) |
| + | |||
| − | |||
==ლიტერტურა== | ==ლიტერტურა== | ||
| ხაზი 12: | ხაზი 12: | ||
[[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი]] | ||
| − | + | ||
[[კატეგორია:საქართველოს უმაღლესი სასწავლებლები]] | [[კატეგორია:საქართველოს უმაღლესი სასწავლებლები]] | ||
[[კატეგორია:უმაღლესი სასწავლებლები თბილისში]] | [[კატეგორია:უმაღლესი სასწავლებლები თბილისში]] | ||
| + | [[კატეგორია:უმაღლესი სასწავლებლები საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 20:52, 30 აპრილი 2022 მდგომარეობით
სახალხო უნივერსიტეტები - სახალხო უნივერსიტეტები საქართველოში უკვე XX ს-ის დასაწყისიდან ფუნქციონირებდა. პირველი სახალხო უნივერსიტეტი, ალექსანდრე გარსევანიშვილის ხელმძღვანელობით, ქუთაისში გაიხსნა. საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში ასეთი საგანმანათლებლო დაწესებულებების დაარსებას განსაკუთრებული მნიშვნელობა მიენიჭა. სახალხო უნივერსიტეტები იყო: თბილისში, ქუთაისში, გორში, ჭიათურაში, ხონში, ფოთში, თელავში და სხვ. სულ ასეთი 12 უნივერსიტეტი არსებობდა. აქ საინტერესო ლექციებს კითხულობდნენ ცნობილი მეცნიერები, პოლიტიკოსები, მწერლები, სპეციალისტები. სახალხო უნივერსიტეტის მსმენელებად ეწერებოდა მრავალი მსურველი.
დამოუკიდებლობის წლებში სახალხო უნივერსიტეტების გახსნამ მასობრივი ხასიათი მიიღო. ის უკვე სოფლებშიც იხსნებოდა. მაგ., თელავის რაიონის სოფელ ნაფარეულში, სოფელ ფშაველში, სადაც ითხოვდნენ ისიდორე რამიშვილის ლექციას და უნივერსიტეტისთვის მისი სახელის მინიჭებას. 1920 წელს დაიწყო არსებული უნივერსიტეტების რეორგანიზაცია თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის რექტორის, ივანე ჯავახიშვილის თავმჯდომარეობით. სარეორგანიზაციოდ აირჩა სპეციალური კომიტეტი. მთავრობას უჭირდა ამ დაწესებულებების დაფინანსება, ამიტომ მას ხალხი ეხმარებოდა. ამგვარი უნივერსიტეტების როლზე საუბრობდა პუბლიცისტი ივანე როსტომაშვილი გაზეთის სპეციალურ რუბრიკაში „სახალხო სკოლა და სახალხო უნივერსიტეტი“. (დოდო ჭუმბურიძე)
[რედაქტირება] ლიტერტურა
- სცსა, ფ. 1935, საქ. 13;
- გაზ. „საქართველოს რესპუბლიკა“, 1920, №227.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
