საკათალიკოსო საბჭო 1918-1921
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''საკათალიკოსო საბჭო 1918-1921 წწლებში''' - [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია|საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის]] უმაღლესი მმართველი ორგანო 1917-1934 წლებში. შედგებოდა როგორც სასულიერო, ისე საერო პირებისაგან. საკათალიკოსო საბჭოს წევრების არჩევნები საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის პირველ ადგილობრივი კრების დასრულებისთანავე, 1917 წლის 17 სექტემბერს ჩატარდა. საბჭოს შექმნით, საქართველოში გაუქმდა [[რუსეთი|რუსეთის]] მართლმადიდებელი [[ეკლესია|ეკლესიის]] სინოდალური მმართველობა. საბჭოს დაარსებისთანავე საეკლესიო კრებაზე აირჩიეს ოთხი საბჭოს წევრი: [[რაფიელ ივანიცკი]], [[პავლე ინგოროყვა]], პეტრე ბარათაშვილი და ქრისტეფორე კაპანაძე, რომელთაც დაევალათ, შეესწავლათ ეკლესიის მიმდინარე მდგომარეობა, ჩამოეყალიბებინათ მისი მართვა-გამგეობის ფუნქციები, თვალყური ედევნებინათ, თუ რამდენად შესაბამისობაში იქნებოდა საეკლესიო კრების მიერ მიღებული მართვა-გამგეობის დებულებანი და წლის თავზე მოწვეულ საეკლესიო კრებაზე გაეკეთებინათ მოხსენება. | '''საკათალიკოსო საბჭო 1918-1921 წწლებში''' - [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია|საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის]] უმაღლესი მმართველი ორგანო 1917-1934 წლებში. შედგებოდა როგორც სასულიერო, ისე საერო პირებისაგან. საკათალიკოსო საბჭოს წევრების არჩევნები საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის პირველ ადგილობრივი კრების დასრულებისთანავე, 1917 წლის 17 სექტემბერს ჩატარდა. საბჭოს შექმნით, საქართველოში გაუქმდა [[რუსეთი|რუსეთის]] მართლმადიდებელი [[ეკლესია|ეკლესიის]] სინოდალური მმართველობა. საბჭოს დაარსებისთანავე საეკლესიო კრებაზე აირჩიეს ოთხი საბჭოს წევრი: [[რაფიელ ივანიცკი]], [[პავლე ინგოროყვა]], პეტრე ბარათაშვილი და ქრისტეფორე კაპანაძე, რომელთაც დაევალათ, შეესწავლათ ეკლესიის მიმდინარე მდგომარეობა, ჩამოეყალიბებინათ მისი მართვა-გამგეობის ფუნქციები, თვალყური ედევნებინათ, თუ რამდენად შესაბამისობაში იქნებოდა საეკლესიო კრების მიერ მიღებული მართვა-გამგეობის დებულებანი და წლის თავზე მოწვეულ საეკლესიო კრებაზე გაეკეთებინათ მოხსენება. | ||
| − | 1918-21 წლებში საკათალიკოსოს მოუწია აქტიური მუშაობა, მისი საქმიანობა იყო რამდენამდე რთული, რადგან მას, ერთი მხრივ, ახლად ავტოკეფალიააღდგენილი ეკლესიის მდგომარეობა უნდა გაეთვალისწინებინა, მეორე მხრივ, პასუხი უნდა გაეცა რუსეთის ეკლესიის პრეტენზიებისათვის და ადეკვატური დამოკიდებულება გამოენახა [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობა|საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის]] [[რელიგიური პოლიტიკა საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში|რელიგიურ პოლიტიკასთან]]. საკათალიკო საბჭო ცდილობდა საეკლესიო განათლების გავრცელების ორგანიზებას ქვეყნის მასშტაბით, რასაც ხელს უშლიდა ცენტრალური ხელისუფლების მკვეთრი სეკულარისტული პოლიტიკა. გარდა ამისა, საკათალიკოსო საბჭომ 1918-21 წლებში სცადა კონტაქტები დაემყარებინა სხვა მართლმადიდებელ ეკლესიებთან. | + | 1918-21 წლებში საკათალიკოსოს მოუწია აქტიური მუშაობა, მისი საქმიანობა იყო რამდენამდე რთული, რადგან მას, ერთი მხრივ, ახლად ავტოკეფალიააღდგენილი ეკლესიის მდგომარეობა უნდა გაეთვალისწინებინა, მეორე მხრივ, პასუხი უნდა გაეცა რუსეთის ეკლესიის პრეტენზიებისათვის და ადეკვატური დამოკიდებულება გამოენახა [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობა|საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის]] [[რელიგიური პოლიტიკა საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში|რელიგიურ პოლიტიკასთან]]. საკათალიკო საბჭო ცდილობდა [[სასულიერო განათლება საქართველოს დემოკრატიულ რესპუბლიკაში|საეკლესიო განათლების]] გავრცელების ორგანიზებას ქვეყნის მასშტაბით, რასაც ხელს უშლიდა ცენტრალური ხელისუფლების მკვეთრი სეკულარისტული პოლიტიკა. გარდა ამისა, საკათალიკოსო საბჭომ 1918-21 წლებში სცადა კონტაქტები დაემყარებინა სხვა მართლმადიდებელ ეკლესიებთან. |
საკათალიკოსო გაუქმდა 1934 წლის 31 მაისს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მეშვიდე ადგილობრივ კრებაზე, მის ნაცვლად შეიქმნა საქართველოს წმინდა სინოდი, რომლის წევრები მხოლოდ სასულიერო პირები უნდა ყოფილიყვნენ. | საკათალიკოსო გაუქმდა 1934 წლის 31 მაისს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მეშვიდე ადგილობრივ კრებაზე, მის ნაცვლად შეიქმნა საქართველოს წმინდა სინოდი, რომლის წევრები მხოლოდ სასულიერო პირები უნდა ყოფილიყვნენ. | ||
მიმდინარე ცვლილება 10:25, 24 აპრილი 2019 მდგომარეობით
საკათალიკოსო საბჭო 1918-1921 წწლებში - საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის უმაღლესი მმართველი ორგანო 1917-1934 წლებში. შედგებოდა როგორც სასულიერო, ისე საერო პირებისაგან. საკათალიკოსო საბჭოს წევრების არჩევნები საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის პირველ ადგილობრივი კრების დასრულებისთანავე, 1917 წლის 17 სექტემბერს ჩატარდა. საბჭოს შექმნით, საქართველოში გაუქმდა რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის სინოდალური მმართველობა. საბჭოს დაარსებისთანავე საეკლესიო კრებაზე აირჩიეს ოთხი საბჭოს წევრი: რაფიელ ივანიცკი, პავლე ინგოროყვა, პეტრე ბარათაშვილი და ქრისტეფორე კაპანაძე, რომელთაც დაევალათ, შეესწავლათ ეკლესიის მიმდინარე მდგომარეობა, ჩამოეყალიბებინათ მისი მართვა-გამგეობის ფუნქციები, თვალყური ედევნებინათ, თუ რამდენად შესაბამისობაში იქნებოდა საეკლესიო კრების მიერ მიღებული მართვა-გამგეობის დებულებანი და წლის თავზე მოწვეულ საეკლესიო კრებაზე გაეკეთებინათ მოხსენება.
1918-21 წლებში საკათალიკოსოს მოუწია აქტიური მუშაობა, მისი საქმიანობა იყო რამდენამდე რთული, რადგან მას, ერთი მხრივ, ახლად ავტოკეფალიააღდგენილი ეკლესიის მდგომარეობა უნდა გაეთვალისწინებინა, მეორე მხრივ, პასუხი უნდა გაეცა რუსეთის ეკლესიის პრეტენზიებისათვის და ადეკვატური დამოკიდებულება გამოენახა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის რელიგიურ პოლიტიკასთან. საკათალიკო საბჭო ცდილობდა საეკლესიო განათლების გავრცელების ორგანიზებას ქვეყნის მასშტაბით, რასაც ხელს უშლიდა ცენტრალური ხელისუფლების მკვეთრი სეკულარისტული პოლიტიკა. გარდა ამისა, საკათალიკოსო საბჭომ 1918-21 წლებში სცადა კონტაქტები დაემყარებინა სხვა მართლმადიდებელ ეკლესიებთან.
საკათალიკოსო გაუქმდა 1934 წლის 31 მაისს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მეშვიდე ადგილობრივ კრებაზე, მის ნაცვლად შეიქმნა საქართველოს წმინდა სინოდი, რომლის წევრები მხოლოდ სასულიერო პირები უნდა ყოფილიყვნენ.
- მიხეილ ქართველიშვილი
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- საქართველოს ეკლესიის კალენდარი, თბ., 1976;
- საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია 1918-1921 წლებში, თბ., 2000;
- ქ. პავლიაშვილი, საქართველოს სამოციქულო მართლმადიდებელური ეკლესიის ისტორია (1800-1945), ნაწ. პირველი, თბ., 2008.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
