გოცირიძე ლეილა
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:GociriZe leila.jpg|thumb| | + | [[ფაილი:GociriZe leila.jpg|thumb|180პქ|ლეილა გოცირიძე]] |
'''გოცირიძე ლეილა მიხეილის ასული''' - (13. III. 1924, [[თბილისი]], – 30. XI. 1997, მოსკოვი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (მეცო-სოპრანო). [[საქართველო|საქართველოს]] სახალხო არტისტი (1958). | '''გოცირიძე ლეილა მიხეილის ასული''' - (13. III. 1924, [[თბილისი]], – 30. XI. 1997, მოსკოვი), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (მეცო-სოპრანო). [[საქართველო|საქართველოს]] სახალხო არტისტი (1958). | ||
| − | 1947 დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინას]] კლასი). 1948-დან [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] წამყვანი [[სოლისტი]] იყო. შექმნა მრავალი შთამბეჭდავი ვოკალურ-სცენური სახე: ნენო (ფალიაშვილის „ლატავრა“), დარეჯანი ([[ბალანჩივაძე მელიტონ|ბალანჩივაძის]] „დარეჯან ცბიერი“), პოლინა (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“), აზუჩენა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „ტრუბადური“), ამნერისი (ვერდის „აიდა“), კარმენი ([[ბიზე ჟორჟ|ბიზეს]] „კარმენი“) და სხვ. გოცირიძის შემოქმედებისათვის დამახასიათებლია მაღალი ვოკალური და სცენური კულტურა, დახვეწილი პროფესიონალიზმი. დიდ წარმატებას აღწევდა კამერულ კონცერტებშიც. (გ. ტორაძე) | + | 1947 დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინას]] კლასი). 1948-დან [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] წამყვანი [[სოლისტი]] იყო. შექმნა მრავალი შთამბეჭდავი ვოკალურ-[[სცენური სახე]]: ნენო (ფალიაშვილის „ლატავრა“), დარეჯანი ([[ბალანჩივაძე მელიტონ|ბალანჩივაძის]] „დარეჯან ცბიერი“), პოლინა (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“), აზუჩენა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „ტრუბადური“), ამნერისი (ვერდის „აიდა“), კარმენი ([[ბიზე ჟორჟ|ბიზეს]] „კარმენი“) და სხვ. გოცირიძის შემოქმედებისათვის დამახასიათებლია მაღალი ვოკალური და სცენური კულტურა, დახვეწილი პროფესიონალიზმი. დიდ წარმატებას აღწევდა კამერულ კონცერტებშიც. (გ. ტორაძე) |
| ხაზი 10: | ხაზი 10: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | [[მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი]] |
==იხილე აგრეთვე== | ==იხილე აგრეთვე== | ||
მიმდინარე ცვლილება 17:07, 16 ივნისი 2023 მდგომარეობით
გოცირიძე ლეილა მიხეილის ასული - (13. III. 1924, თბილისი, – 30. XI. 1997, მოსკოვი), ქართველი მომღერალი (მეცო-სოპრანო). საქართველოს სახალხო არტისტი (1958).
1947 დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფ. ო. ბახუტაშვილ-შულგინას კლასი). 1948-დან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის წამყვანი სოლისტი იყო. შექმნა მრავალი შთამბეჭდავი ვოკალურ-სცენური სახე: ნენო (ფალიაშვილის „ლატავრა“), დარეჯანი (ბალანჩივაძის „დარეჯან ცბიერი“), პოლინა (ჩაიკოვსკის „პიკის ქალი“), აზუჩენა (ვერდის „ტრუბადური“), ამნერისი (ვერდის „აიდა“), კარმენი (ბიზეს „კარმენი“) და სხვ. გოცირიძის შემოქმედებისათვის დამახასიათებლია მაღალი ვოკალური და სცენური კულტურა, დახვეწილი პროფესიონალიზმი. დიდ წარმატებას აღწევდა კამერულ კონცერტებშიც. (გ. ტორაძე)
[რედაქტირება] წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი
