მახუტელა
(ახალი გვერდი: '''მახუტელა''' − ერთხელ მახუტელა გარეულ ტახებზე სანადიროდ წას...) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''მახუტელა''' − ერთხელ მახუტელა გარეულ ტახებზე სანადიროდ წასულა ტყეში. ასულა ერთ დიდ მუხაზე და იქიდან დაუწყია თვალთვალი ტახებისთვის. გათენებისას შორიდან რაღაც ხმაური და ქალის კივილი მოესმა. ქალი კივის: მახუტელა, შე მკვდარო! მოდი, მომეშველეო! კივილი თანდათან ახლოვდებოდა. ბოლოს, ქალიც გამოჩნდა, თეთრად შემოსილი და გრძელთმიანი. ხედავს მახუტელა, რომ ქალს ოჩოკოჩი მოსდევს უკან, სადაცაა, დაეწევა ქალს. მახუტელამ [[თოფი]] შემართა და დაუმიზნა ოჩოკოჩს, და ესროლა. ოჩოკოჩმა ერთი დაიღრიალა და შესძახა მახუტელას: დამიმატე, მახუტელაო! მახუტელამ იცოდა ოჩოკოჩის საიდუმლო: თუ მეორედ ესროდა თოფს, მაშინ ზედიზედ ორმოცჯერ უნდა გაესროლა, თორემ ოჩოკოჩი ცოცხალი დარჩებოდა, თავად კი ჭკუიდან შეიშლებოდა. ჰოდა, არ ესროლა მეორედ მახუტელამ. დაჭრილი ოჩოკოჩი ღრიალ-ღრიალით მოშორდა იქაურობას და ტყეში გადაიკარგა. მადლიერი ტყაშიმაფა მივიდა მახუტელასთან და თითქოს უბრძანა: ჩამოდი ხიდან, შინ წადი და [[სასიმინდე|სასიმინდეში]] საწოლი გაშალე, ამაღამ შენთან მოვალო. უსიტყვოდ შეასრულა მახუტელამ ტყაშიმაფას ბრძანება. ამიერიდან ტყაშიმაფა და მახუტელა ღამ-ღამობით სასიმინდეში ხვდებოდნენ ერთმანეთს. ერთხელაც მახუტელას ცოლმა შეიტყო ეს ამბავი. ერთ ღამეს აიღო კათხა, აავსო თხის რძით და მივიდა [[ნალია|ნალიასთან]], სადაც მახუტელას და ტყაშიმაფას ეძინათ. ტყაშიმაფას თმები სასიმინდედან ჩამოშლილიყო და მიწაზე ეფინა. მახუტელას ცოლმა რძეში განბანა ტყაშიმაფას თმა, გაასწორა და ისევ ნალიაში ააბრუნა. ეამა გამოღვიძებულ ტყაშიმაფას ქალის საქციელი და უთხრა მახუტელას: მახუტელა, შენს ცოლს დაუმადლე, თმა რძით რომ დამბანა. ამიერიდან ჩემგან გამითავისუფლებიხარო. დამილოცნიხარ, შენი ტყვია ნადირს ნუმც აცდენიაო. ამის შემდეგ გაითქვა სახელი მახუტელამ, როგორც იღბლიანმა მონადირემ. | + | '''მახუტელა''' − ერთხელ მახუტელა გარეულ ტახებზე სანადიროდ წასულა ტყეში. ასულა ერთ დიდ მუხაზე და იქიდან დაუწყია თვალთვალი ტახებისთვის. გათენებისას შორიდან რაღაც ხმაური და ქალის კივილი მოესმა. ქალი კივის: მახუტელა, შე მკვდარო! მოდი, მომეშველეო! კივილი თანდათან ახლოვდებოდა. ბოლოს, ქალიც გამოჩნდა, თეთრად შემოსილი და გრძელთმიანი. ხედავს მახუტელა, რომ ქალს [[ოჩოკოჩი]] მოსდევს უკან, სადაცაა, დაეწევა ქალს. მახუტელამ [[თოფი]] შემართა და დაუმიზნა ოჩოკოჩს, და ესროლა. ოჩოკოჩმა ერთი დაიღრიალა და შესძახა მახუტელას: დამიმატე, მახუტელაო! მახუტელამ იცოდა ოჩოკოჩის საიდუმლო: თუ მეორედ ესროდა თოფს, მაშინ ზედიზედ ორმოცჯერ უნდა გაესროლა, თორემ ოჩოკოჩი ცოცხალი დარჩებოდა, თავად კი ჭკუიდან შეიშლებოდა. ჰოდა, არ ესროლა მეორედ მახუტელამ. დაჭრილი ოჩოკოჩი ღრიალ-ღრიალით მოშორდა იქაურობას და ტყეში გადაიკარგა. მადლიერი [[ტყაშიმაფა]] მივიდა მახუტელასთან და თითქოს უბრძანა: ჩამოდი ხიდან, შინ წადი და [[სასიმინდე|სასიმინდეში]] საწოლი გაშალე, ამაღამ შენთან მოვალო. უსიტყვოდ შეასრულა მახუტელამ ტყაშიმაფას ბრძანება. ამიერიდან ტყაშიმაფა და მახუტელა ღამ-ღამობით სასიმინდეში ხვდებოდნენ ერთმანეთს. ერთხელაც მახუტელას ცოლმა შეიტყო ეს ამბავი. ერთ ღამეს აიღო [[კათხა]], აავსო თხის რძით და მივიდა [[ნალია|ნალიასთან]], სადაც მახუტელას და ტყაშიმაფას ეძინათ. ტყაშიმაფას თმები სასიმინდედან ჩამოშლილიყო და მიწაზე ეფინა. მახუტელას ცოლმა რძეში განბანა ტყაშიმაფას თმა, გაასწორა და ისევ ნალიაში ააბრუნა. ეამა გამოღვიძებულ ტყაშიმაფას ქალის საქციელი და უთხრა მახუტელას: მახუტელა, შენს ცოლს დაუმადლე, თმა რძით რომ დამბანა. ამიერიდან ჩემგან გამითავისუფლებიხარო. დამილოცნიხარ, შენი ტყვია ნადირს ნუმც აცდენიაო. ამის შემდეგ გაითქვა სახელი მახუტელამ, როგორც იღბლიანმა მონადირემ. |
მიმდინარე ცვლილება 23:08, 6 მარტი 2021 მდგომარეობით
მახუტელა − ერთხელ მახუტელა გარეულ ტახებზე სანადიროდ წასულა ტყეში. ასულა ერთ დიდ მუხაზე და იქიდან დაუწყია თვალთვალი ტახებისთვის. გათენებისას შორიდან რაღაც ხმაური და ქალის კივილი მოესმა. ქალი კივის: მახუტელა, შე მკვდარო! მოდი, მომეშველეო! კივილი თანდათან ახლოვდებოდა. ბოლოს, ქალიც გამოჩნდა, თეთრად შემოსილი და გრძელთმიანი. ხედავს მახუტელა, რომ ქალს ოჩოკოჩი მოსდევს უკან, სადაცაა, დაეწევა ქალს. მახუტელამ თოფი შემართა და დაუმიზნა ოჩოკოჩს, და ესროლა. ოჩოკოჩმა ერთი დაიღრიალა და შესძახა მახუტელას: დამიმატე, მახუტელაო! მახუტელამ იცოდა ოჩოკოჩის საიდუმლო: თუ მეორედ ესროდა თოფს, მაშინ ზედიზედ ორმოცჯერ უნდა გაესროლა, თორემ ოჩოკოჩი ცოცხალი დარჩებოდა, თავად კი ჭკუიდან შეიშლებოდა. ჰოდა, არ ესროლა მეორედ მახუტელამ. დაჭრილი ოჩოკოჩი ღრიალ-ღრიალით მოშორდა იქაურობას და ტყეში გადაიკარგა. მადლიერი ტყაშიმაფა მივიდა მახუტელასთან და თითქოს უბრძანა: ჩამოდი ხიდან, შინ წადი და სასიმინდეში საწოლი გაშალე, ამაღამ შენთან მოვალო. უსიტყვოდ შეასრულა მახუტელამ ტყაშიმაფას ბრძანება. ამიერიდან ტყაშიმაფა და მახუტელა ღამ-ღამობით სასიმინდეში ხვდებოდნენ ერთმანეთს. ერთხელაც მახუტელას ცოლმა შეიტყო ეს ამბავი. ერთ ღამეს აიღო კათხა, აავსო თხის რძით და მივიდა ნალიასთან, სადაც მახუტელას და ტყაშიმაფას ეძინათ. ტყაშიმაფას თმები სასიმინდედან ჩამოშლილიყო და მიწაზე ეფინა. მახუტელას ცოლმა რძეში განბანა ტყაშიმაფას თმა, გაასწორა და ისევ ნალიაში ააბრუნა. ეამა გამოღვიძებულ ტყაშიმაფას ქალის საქციელი და უთხრა მახუტელას: მახუტელა, შენს ცოლს დაუმადლე, თმა რძით რომ დამბანა. ამიერიდან ჩემგან გამითავისუფლებიხარო. დამილოცნიხარ, შენი ტყვია ნადირს ნუმც აცდენიაო. ამის შემდეგ გაითქვა სახელი მახუტელამ, როგორც იღბლიანმა მონადირემ.
