ტაბაკინის წმინდა გიორგის მონასტერი - (
ინგლ. Tabakini Monastery) – VII საუკუნეების ქართული
ხუროთმოძღვრების ძეგლი, ძლევის წმინდა გიორგის სახელობის მამათა მონასტერი. მდებარეობს ზემო
იმერეთის მხარეში, ზესტაფონის მუნიციპალიტეტის სოფელ ტაბაკინში, მდინარე აჯამურის ხეობაში, ზესტაფონიდან 7 კმ-ის დაშორებით. მონასტრის ძირითადი ნაგებობებია: წმინდა გიორგის სახელობის ორნავიანი ეკლესია კრიპტითა და მინაშენით,
სამრეკლო, ბერების
სენაკები, თორმეტი მოციქულის სახელობის ერთნავიანი ტაძარი. წმინდა გიორგის ეკლესია ორნავიანი ნაგებობაა (12,09x8,18 მ). ნაშენია თლილი ქვითა და კირხსნარით.
ქვითკირის ორსართულიანი სამრეკლო
თავდაპირველად დახურული ყოფილა
კრამიტით, 1980-86 წლებში ჩატარებული რეკონსტრუქციის შემდეგ – თუნუქით.
ინტერიერი მთლიანად მოხატული და
ასომთავრული,
ნუსხური და
მხედრული წარწერებით დაფარული იყო, რომელთა ნაწილი დღემდეა შემორჩენილი. კედლებზე გამოსახულია ქრისტეს, ღვითსმშობლის, წმინდა გიორგის ცხოვრების ამსახველი სურათები. აქვეა
ეკლესიის ქტიტორის, იმერეთის მეფე
ბაგრატ III-ის (1510-1565 წწ.) გამოსახულება. ეკლესიის ვიწრო ჩრდილოეთი ნავი დარბაზთან დაკავშირებულია ოთხკუთხა ბოძზე დაყრდნობილი განიერი ორთაღედით. ნავის აღმოსავლეთ ნაწილში ცალკე გამოყოფილი აფსიდიანი სათავსია.
თორმეტი მოციქულის სახელობის ერთნავიანი ტაძარი ეკლესიას სამხრეთით აქვს დამოუკიდებელი
სტოა, რომელსაც ჩვეულებრივი კავშირი ეკლესიასთან არ გააჩნია (
ყრუ კედლით იყო გამოყოფილი ნავისგან. სამხრეთი კარი მოგვიანებითაა გაჭრილი), თუმცა დასავლეთის კედელი ფართო
თაღითაა გახსნილი. ე.ი. შეიძლება ვიფიქროთ, რომ კავშირი შესაძლებელია ამ
ღიობისა (დასავლეთის მხარეს თაღით გახსნილი გასასვლელით) და ეკლესიის დასავლეთის კარის საშუალებით ხორციელდებოდა. სამხრეთ სტოას
აფსიდი და სამთაღიანი შესასვლელი ჰქონდა. ისეთივე, როგორიც ქართლ-კახეთის
ბაზილიკებსა და სამეკლესიან ბაზილიკებშია. ტაძარში მშენებლობის ოთხი ფენა შეიმჩნევა: პირველი VI–VII საუკუნეების; მეორე, დაახლოებით, X საუკუნის; მესამე განახლებისა და მოხატვის – 1510-1529 წწ. და მეოთხე 1529 წლის შემდეგ. ქვითკირის ორსართულიანი
სამრეკლო, სავარაუდოდ, XVI-XVII საუკუნეთა მიჯნაზეა აგებული და ყურადღებას იპყრობს არქიტექტურული ფორმის სიმკაცრითა და დახვეწილი პროპორციებით. სამონასტრო კომპლექსის ახალ ნაწილს წარმოადგენს 1990 წელს აგებული თორმეტი მოციქულის სახელობის ერთნავიანი ტაძარი და ბერების საცხოვრებელი სახლი.
წყარო
სამშენებლო ენციკლოპედიური ლექსიკონი
