პინაკოთეკა
პინაკოთეკა – (ფრანგ. pinacothèque, ბერძნულიდან. πινακοθήκη, πίναξ — დაფა, სურათი და θήκη — საცავი),ასე უწოდებდნენ ძველ საბერძნეთში ფერწერული ნაწარმოებების საცავს, სურათების გალერეას.
პინაკოთეკა ერქვა ათენის აკროპოლისის პროპილაიას მარცხენა ფრთას, სადაც ქალღმერთ ათენასათვის საჩუქრად მირთმეული ნახატების კოლექცია ინახებოდა. სურათების ეს გალერეა აღია იყო ათენის მოქალაქეთათვის.
ათენის გარდა, მსგავსი პინაკოთეკა არსებობდა საბერძნეთის სხვა ადგილებში, მაგალითად, ჰერაიონში - ჰერას ტაძარი შ კუნძულ სამოსზე.
ძველი რომაელები პინაკოთეკას უწოდებდნენ ოთახს, სადაც ხელოვნების ნიმუშები იყო განთავსებული.
რენესანსის ეპოქიდან მოყოლებული, ტერმინი პინაკოტეკა გამოიყენებოდა სურათების გალერეის აღსანიშნავად.
გერმანულენოვან ქვეყნებში ტერმინი Pinakothek-ა პირველად გამოყენებული იქნა ბავარიის მეფე ლუდვიგ I-ს მიერ, რომელმაც მიუნხენში დააარსა ძველი და ახალი პინაკოთეკები. ამჟამად, გერმანიაში ფუნქციონირებს სამი მსოფლიოში ცნობილი ხელოვნების გალერეა, სახელწოდებით პინაკოთეკა. ესენია ძველი და ახალი პინაკოთეკები და თანამედროვე ხელოვნების პინაკოთეკა, მიუნხენში.
ბრაზილიაში ფუნქციონირებს Pinacoteca do Estado de São Paulo, პარიზში, პარიზის პინაკოთეკა და სხვ.
