ნეოკლასიციზმი
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
ნეოკლასიციზმი – (ბერძნ. neos – ახალი და კლასიციზმი) – მე-19 ს. მე-2 ნახევრის და მე-20 საუკუნის დასასრულის მიმდინარეობა ხელოვნებაში, რომელიც ეფუძნებოდა ანტიკური და კლასიცისტურ ესთეტიკას, იყენებდა მითოლოგიურ სახეებს და მოტივებს, ანტიკურ თემებს და სიუჟეტებს; სამსახიობო ხელოვნებაში ახასიათებდა პლასტიკური გამომსახველობა და მეტყველების მკაფიოობა. ნეოკლასიციზმმა წარმოშვა სცენის დიდოსტატები: ელზა რაშელი, კოკლენი (უფროსი), მუნე-სუილი, სარა ბერნარი. ნეოკლასიციზმი თავისებურად იქნა გამოყენებული იტალიური ფაშიზმის მიერ.
