მონტანელი ინდრო
ინდრო მონტანელი – (იტალ. Indro Montanelli; დ. 22 თებერვალი 1909 – 22 ივლისი 2001), იტალიელი ჟურნალისტი, მწერალი და ესეისტი, კონსერვატორი ინტელექტუალი, ავტორიტეტული საზოგადო ფიგურა, რომელიც იტალიის უმნიშვნელოვანესი ყოველდღიური გაზეთის „კორიერე დელა სერას“ სიმბოლოდ იქცა, სადაც 1938 წლიდან მუშაობდა.
ახალგაზრდობაში მონტანელი ფაშისტური იდეოლოგიის მომხრე იყო, მოგვიანებით კი რეჟიმის კრიტიკისთვის ჟურნალისტთა გილდიიდანაც გარიცხეს. მეორე მსოფლიო ომის წლებში იბრძოდა „წინააღმდეგობის მოძრაობაში“ და გერმანელების ტყვეობაში გაატარა რამდენიმე თვე.
1978 წელს მოტანელი წავიდა „კორიერედან“ და დააფუძნა ახალი გაზეთი „ილ ჯორნალე“. თანამშრომლობდა სილვიო ბერლუსკონისთან, თუმცა ხელისუფლებაში მისი მოსვლის შემდეგ მკვეთრად დაუპირისპირდა მას, დატოვა „ილ ჯორნალე“ და ახალი გაზეთი „ლა ვოჩე“ დააფუძნა, რომლის დახურვის შემდეგაც, 2995 წელს, კვლავ „კორიერეს“ დაუბრუნდა. მონტანელი ხშირად გამოდიოდა ტელევიზიით, როგორც პოლიტიკური კომენტატორი.
მონტენელის მხატვრული ნაწარმოებებიდან ყველაზე ცნობილი რომანი „გენერალი დელა როვერე“ (1950). კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია მისი მემუარები და დოკუმენტური პროზა: „ომი და მშვიდობა აღმოსავლეთ აფრიკაში“ (1837), „ფინეთის ასი დღე“ (1940), ჟურნალისტური მოგონებების კრებულები. მონტანელის „ცნობილი მწერლების პროზაულ პორტრეტებს“ (1988) მის ერთ-ერთ საუკეთესო ნაშრომად მიიჩნევენ.
მონტანელის ეკუთვნის ფართო მკითხველისთვის გამიზნული „იტალიის ისტორია“, რომლის ოცდაორი ტომი (1965-2000) მოიცავს ქვეყნის ისტორიას ანტიკური ხანიდან მეოცე საუკუნის დასასრულამდე. მონტანელის გარდაცვალების შემდეგ დაიბეჭდა მისი დღიურები (2009) და გამოუცემელი ნარკვევების კრებული სათაურით „ხომ გეუბნებოდით“ (2011), რომელიც ინდრო მონტენელი თითქოს წინასწარმეტყველებს მისი სიკვდილის შემდეგ იტალიაში განვითარებულ პოლიტიკურ რეალობას.
