მოგვი

ჰიერონიმუს ბოსხი. ტრიპტიხი, "მოგვთა თაყვანისცემა" 1510 წ. პრადო.

მოგვი - („მაგის“ ეტიმოლოგია დაუზუსტებელია შესაძლოა, მომდინარეობდეს სანსკრიტიდან mahhet „დიდი“, ან ფალაურიდან mog „მღვდელმსახური“). აღნიშნავს მღვდელმსახურთა კასტას მიდიელთა სამეფოში, – იმათ, ვინც სპარსთაგან დაპყრობის დროს ზარათუშტრას მოძღვრება გაიზიარა.

მათეს სახარება მოგვითხრობს რამდენიმე მოგვის შესახებ, რომლებიც ვარსკვლავს გაჰყვნენ და აღმოსავლეთიდან იერუსალემში ჩავიდნენ იუდეველთა მეუფისათვის თაყვანის საცემად. მოგვებმა – აღმოსავლელმა ასტროლოგებმა და ბრძენკაცებმა – იესოს ძღვნად მიართვეს ოქრო, საკმეველი და მური, შესაბამისად მეფურობის, ღმრთაებრიობისა და ადამიანურობის სიმბოლოები. VI საუკუნიდან ტრადიცია მიიჩნევს, რომ მოგვები სამნი იყვნენ და სახელად ერქვათ გასპარი, მელქიორი და ბალთაზარი. წმიდა კესარიოს არლელმა (VI ს.) მათ მეფეთა წოდება მიაკუთვნა.

წყარო

• პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო;