კოლხური სურო

კოლხური სურო - Hedera colchica (K.Koch) K.Koch

ქართლ., კახ. – ფათალო, ინგ. — ჟუან, ჭან. – მსიჯი, მსუჯი, მეგრ. — სურუ, ცურუ, სვან. – ბარდ, ბაარდ.

კუთხური სახელწოდებები ეკუთვნის სუროსებრთა ოჯახის სხვა წარმომადგენლებსაც. კოლხური სურო სუროსებრთა ოჯახის წარმომადგენელია. ველურად გავრცელებულია დასავლეთ საქართველოში. მცოცავი ბუჩქია, ხეებზე ძალიან მაღლა აცოცდება ხოლმე და დამატებითი ფესვებით ემაგრება, თუმცა გვხვდება მიწაზე გართხმულიც. მარადმწვანეა. ფოთოლი 10-15 სმ სიგრძისაა და 6-12 სმ სიგანის, ტყავისებრი, ზედა მხრიდან შიშველი, ქვედა მხრიდან მოყვითალო ქერქლოვანი ბეწვით მოფენილი. ფოთოლი მწვანეა, მაგრამ შემოდგომის დამლევს და ზამთარში სიცივისგან მოწითალო და იისფერ — მოწითალო ელფერს იძენს.

კოლხური სურო მეგრულად – ცურუ, რელიქტური ლიანაა, ფესვმომკიდე ტოტებით და მარადმწვანე ტყავისებრი, უთანაფოთლო, მომრგვალო ან მომრგვალო-გულისებრი მოყვანილობის ფოთლებით, ზემოდან შიშველია, ქვემოდან — მოყვითალო ქერქლოვანი ბეწვითაა მოფენილი. ყვავილები ორსქესიანია, მომწვანო-ყვითელი, სფერულ ქოლგისებრ ყვავილედებად შეკრებილი, რომლებიც თავის მხრივ ქოლგისებრ ყვავილედებადაა თავმოყრილი. ნაყოფი მომრგვალო კენკრაა, შავი ფერის, 5-ბუდიანი. ყვ. IX-X; ნაყოფი მწიფდება მეორე წლის გაზაფხულზე.

იზრდება დაჩრდილულ ადგილებზე, ტყეებში.

ა. როლოვის თანახმად (1908) კოლხური სურო კავკასიის მოსახლეობის მიერ ჩვეულებრივი სუროს იდენტურად გამოიყენება.

წყარო

• ჩვენი ტყისა და მინდვრის ყვავილები ხეები და ბუჩქები
• სამეგრელოს ბიომრავალფეროვნება და სამკურნალო მცენარეები.[[1]]*