ბლოელის სასჯელი
ბლოელის სასჯელი – ოთხრქა-ოთხყურა ცხვრის პატრონს, ბლოელს, უთხრა იახსარმა სიკეთე რომ მიყავი და ოთხრქა-ოთხყურა ცხვარი გამოიმეტე ჩემთვის ჩემ ყმებს მიეცი, რომ აბუდელაურის ტბიდან ამოვეყვანეო, ახლა მე გიყოფ სიკეთესო. შენ ერთხელ მიშველე, მე კი სამაგიეროდ სამჯერ გიშველიო. როცა ძალიან გაგიჭირდება, მაშინ შემომძახე და დაგიხსნიო. ერთხელ ამ ბლოელი კაცის ოჯახს უკურნებელი სენი შეეყარა და დაღუპვაზე იყვნენ მისული. გადაიწერა ბლოელმა პირჯვარი და შესძახა იახსარს: დალოცვილო იახსარო, შემოძახილზე ნუ გამიწყრები. მომირჩინე ეს ავადმყოფები. გადამარჩინე ამ უბედურებას და მომავალ დღეობაში მენს კარზე ძღვენითა და სანთლით მოვალ ჩემი ოჯახით, თუ ცოცხლები დამრჩებიანო. იახსარმა გაიგო მისი გასაჭირი, მიეშველა და განკურნა სნეულებისგან ის და მისი ოჯახიც. მეორედ გაჩნდა სახადი და ამ ბლოელის ოჯახსაც შეეყარა. მაშინაც შემოსძახა ბლოელმა იახსარს, იახსარიც მიეშველა და ყველანი განკურნა. ბლოელიც დანაპირებს ასრულებდა, გადარჩებოდა უბედურებას თუ არა, მოჰყავდა საკლავი, სანთელი და ემსახურებოდა იახსარს.
მესამედ ბლოელს ნათიბი ჰქონდა ასახვეტი, ამ დროს კი საავდრო ღრუბელი გამოჩნდა ცაზე. ბლოელი შეშინდა, ვაითუ გაავდრდეს და ნათიბი გამიფუჭდესო. მოაგონდა იახსარი და შესძახა: დალოცვილო იახსარო, ნუ გააავდრებ, ნათიბს ნუ გამიფუჭებ და შენს კარზე სამსახურით მოვალო. ამ დროს თურმე იახსარი ღვთის კარზე იყო ასული რაღაც დიდი საქმისთვის. თავის სახელის ხსენება და შეძახება რომ გაიგონა, აუცილებელსა და დიდ საქმეს თავი დაანება და ბლოელის მისაშველებლად მობრუნდა. მივიდა და ნახა, რომ კაცს დიდი არაფერი უჭირდა. გაწყრა იახსარი, შერისხა ის ოჯახი და სულ ამოწყვიტა. მერე მკითხავის პირით თქვა: იქ, ღვთის კარზე მძიმე საქმისთვის ვიყავი მისული და შემოძახება რომ გავიგონე, ჩემ წესს ვერ გადავედი და მოვბრუნდი ღვთის კარიდან ჩემი ყმის მისაშველებლადო. შემოძახილის ადგილზე მივედი, ვნახე, რომ არაფერი უჭირდა, იქ კი დიდი საქმე დამრჩა გაუკეთებელი, ამიტომ გავუწყერი და ოჯახიანად ამოვწყვიტეო.
