ბენიძე სალომე
ბენიძე სალომე – (1986), ქართველი პოეტი მთარგმნელი. დაიბადა ქუთაისში. 2003 წელს დაამთვარა წმინდა ნინოს სახელობის გიმნაზია. 2003-2007 წლებში სწავლობდა თსუ-ს სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტზე, ტელე-რადიო ჟურნალისტიკის განხრით. სხვადასხვა დროს სწავლობდა ვილნიუსის უნივერსიტეტში პოლიტიკური მეცნიერებების მიმართულებით და ალექსანდრეს სახელობის თესალონიკის ტექნოლოგიურ ინსტიტუტში საზოგადოებასთან ურთიერთობის სპეციალობით. გამოცემულია მისი ორი პოეტური კრებულები: „ჩემი გაზაფხული” (1993), „საქართველოს ლაჟვარდი“ (1994), „ნუ მომთხოვ დუმილს” (2002), „მოხსენებითი ბარათი” (2011) და „ამბავი უძინართა” (2013). გამოცემული აქვს პოეტური თარგმანების კრებული (ბერნსი, უაილდი, რილკე, პუშკინი, ლერმონტოვი); თარგმნა დევიდ ბექჰემის ავტობიოგრაფიული წიგნი „ჩემი მხრიდან”, ასევე შირინ ებადის ავტობიოგრაფიული რომანი „ოქროს გალია”.
- ბათუმი. ერთი წლის შემდეგ.
- ...და ვიწყებ ასე:
- არაფერი აღარ მაწუხებს,
- ცა არის მშვიდი, უხმაურო და შემპარავი,
- თუ ჩემს კითხვებზე უშენობა არის პასუხი,
- მომეცი ნება, არ მახსოვდეს ახლა არავინ.
- ვაგრძელებ ასე:
- შენი მხარი – ჩემი ბალიში არ მინდა, იყოს.
- მთქმელს ყოველთვის არ ჰყავს გამგონე,
- და ზღვა,
- რომელიც საღამოხანს მიჩანს თვალებში,
- უბრალოდ, ზღვაა და არაფერს აღარ მაგონებს.
- და არაფერი მენატრება, სიზმრების გარდა,
- არავის ვუსმენ, უცხო ქვების სურნელი ამდის,
- და დგას ამინდი, უმოძრაო, უთქმელი, სადა,
- რადგან ყოველთვის მიყვარდი და
- არასდროს მყავდი.
- ვამთავრებ ასე:
- არაფერი აღარ გეწყინოს,
- მეძახის ტალღა, უხმაუროდ და შემპარავად,
- და მინდა ახლა, ვიწვე ზღვასთან,
- ვიწვე, მეძინოს,
- თითქოს წყლად ვიქეც,
- თითქოს გავქრი, თითქოს არა ვარ.