ბარბაროსები
ბარბაროსები – თავდაპირველად ბერძნები ბარბაროსებად მოიხსენიებდნენ ხალხებს, რომელთა ენა მათ არ ესმოდათ და არც მოსწონდათ, თუნდაც კეთილხმიერების თვალსაზრისით.
„ბარბაროს“ ბერძნული სიტყვაა და ითარგმნება „გაუგებრად მოლაყბის“ მნიშვნელობით. ამ დამოკიდებულებამ განაპირობა ტერმინის გადააზრება: დროთა განმავლობაში „ბარბაროსს“ უწოდებდნენ არა მხოლოდ სხვა ენაზე მოსაუბრეს, არამედ ყველა უხეშსა და უკულტურო კაცს. თავად რომაელებიც კი ხანდახან თავიანთ თავს ამ ტერმინით მოიხსენიებდნენ (მაგალითად, სახელოვანი მწერალი პლავტუსი). ელინისტურ ხანაში ბარბაროსებად მიიჩნევდნენ იმ ხალხებს, რომელნიც არ იყვნენ ზიარებულნი ბერძნულ კულტურას და ამდენად, კულტურული განვითარების უფრო დაბალ საფეხურზე მოიაზრებოდნენ (მაგალითად, გერმანელები). ქრისტიანულმა ბიზანტიამ და დასავლეთევროპამ ბერძნული სამყაროდან მიღებულ ამ ტერმინს „უღვთოს“ მნიშვნელობა მიანიჭა.
