ბაგრატიონი გრიგოლ
გრიგოლ ბაგრატიონი – (1789 – 1830), იოანე ბატონიშვილის (ბაგრატიონის) ძე. ერეკლე II-ის შვილთაშვილი, გიორგი XII-ის შვილიშვილი, პოეტი და მწიგნობარი.
მონაწილეობდა კახეთის 1812 წლის აჯანყებაში. აჯანყების პერიოდში გამოაცხადეს საქართველოს მეფედ გრიგოლ I-ის სახელწოდებით; მას, როგორც მეფეს, მოიხსენიებდნენ ეკლესიებში. მეფის მოვალეობას ასრულებდა 1812 წლის 20 თებერვლიდან 6 მარტამდე. გადაასახლეს რუსეთში და ერთხანს პატიმრად ჰყავდათ პეტროზავოდსკის ციხეში.
გადასახლებაში დაწერილი მისი ლექსები სამშობლოდან გადახვეწილი კაცის გულისტკივილს გამოხატავს. იგი პეტერბურგის ქართული კოლონიის თვალსაჩინო წევრი გახდა. 1819-25 წწ. შეუდგენია კრებული, რომელშიც შეუტანია XVIII საუკუნის დასასრულს გავრცელებული მცირე ფორმის ნაწარმოები; ლირიკული სასიმღერო ლექსები, ზმები, მახვილსიტყვაობანი და სხვა ნიმუშები ზეპირსიტყვიერებისა.
დაახლოებით 1819 წელს შეადგინა „ანთოლოგია”, რომელშიც შეიტანა ბესიკის, საიათნოვას, მზეჭაბუკ ორბელიანის, გლახა მნათიშვილისა და სხვათა ლექსები, აგრეთვე მცირე ზომის ფოლკლორული ნაწარმოებები.
