განდეგილი
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
ჯუზეპე დე რიბერა, პრადო, მადრიდი, 1640 წ.
განდეგილი - (ბერძნ. eremítes, რომელიც ნაწარმოებია სიტყვიდან éremos „ცარიელი“, „განმარტოებული“) განმარტოებული ადამიანი, რომელიც ცილდება ამქვეყნიურ ყოფას და გამოქვაბულში ან განმარტოებულ რომელიმე ადგილას ღმერთს მთლიანად უძღვნის თავს ლოცვითა და მონანიებით.
ასკეტური და მჭვრეტელობითი ცხოვრების ეს ფორმა ფართოდ იყო გავრცელებული ქრისტიანობის პირველ საუკუნეებში ეგვიპტესა და პალესტინაში, რაც აგრეთვე განაპირობა წმიდა ანტონის მაგალითმა, რომელიც განდეგილობის ფუძემდებლად ითვლება.
განდეგილის სახე მხატვრულ ლიტერატურაში
- ილია ჭავჭავაძე, „განდეგილი“
- ლევ ტოლსტოი, „მამა სერგი“
- ჟან-პოლ სარტრი „ალტონელი განდეგილები“
- ფრიდრიჰ ჰოლდერლინი „ჰიპერიონი ანუ განდეგილი საბერძნეთში“
- ქენძაბურო ოე „ატომის საუკუნის ტყის განდეგილი“
- ანდრეი ვოზნესენსკი „სიგულდაში დაბრუნება“
- სტანკევიჩი ნიკოლაი „განდეგილი"
