დივა

დივა – (ინდ.) „ზეციური“, „სხივოსანი“, ღმერთების არსებათა საერთო სახელწოდება, რომლებიც შეადგენენ პანთეონს. მათი რიცხვი ტრადიციულად ოცდაცამეტია. უპირისპირდებიან ასურებს, როგორც არაღმერთებს, დემონურ არსებათ. არსებობს დივების სამი ჯგუფი:

ზესკნელის (ვარუნა, მითრა, სურია, ვიშნუ, აშვინები და სხვანი)

შუასკნელის (ინდრა, მარუტები, ვაიუ და სხვანი)

და მიწის (აგნი, სომა, ბრიჰასპატი და სხვანი).

დივათა კლასში გაერთიანებულნი არიან ასევე განპიროვნებული აბსტრაქტული ცნებები („რისხვა“, „სურვილი“, სიუხვე“, საყრდენი“, მეტყველება“, „რწმენა“, „დრო“ და ა.შ.). სიტყვა დივა ღმერთის აღმნიშვნელი საერთო ინდო-ირანული სიტყვაა, ოღონდ ირანულ მითოლოგიაში მან (დაევა, დევი) ავსულის მნიშვნელობა მიიღო.

წყარო

მითოლოგიური ენციკლოპედია ყმაწვილთათვის