მეგრული წითელი ჯიშის ძროხა
მეგრული წითელი - ჯიშის ძროხა საკმაოდ ფართოდაა გავრცელებული დასავლეთ საქართველოში. ძველი მეჯოგეების ცნობით, და სხვა გადმოცემით, ამ ჯიშს გამოყვანისას რომელიმე უცხო ჯიში არ ყოფილა გაოყენებული. ამასავე ადასტურებს კრანიოლოგიური და იმუნოგენეტიკური (სისხლის ჯგუფების) გამოკვლევის შედეგები. ეს ჯიში ტანად საქარველოს სხვა აბორიგენულ ჯიშებზე დიდია (ფურების საშუალო ცოცხალი მასა 280 კილოგრამამდე, კუროების 440 კგ-მდე აღწევს). ექსტერიერის ყველა ნიშნის მიხხედვით, იგი ხასიათდება ნაზი და მკვრივი, მაგარი კონსტიტუციით, კარგად ეგუება ჭაობიან საძოვრებსაც მაშინ, როცა სხვა ჯიშის ძროხა ამ პირობებს ვერ უძლებს. მის ძვირფას თვისებას წარმოადგენს რძის მაღლი ცხიმიანობა, რომელიც საშუალოდ, 4,45%-ს, ხოლო მაქსიმალური 6,17-ს აღწევს.
ქართული მთის ჯიშის პირუტყვი შესანიშნავად იყენებს სხვა ჯიშის მსხვილფეხა რქოსანი პირუტყვისათვის მიუწვდომელ მაღალმთიან ციცაბო საძოვრებს, მეგრული წითელი ჯიშის ძროხა კი, მთიან საძოვრებთან ერთად, ჭობიან საძოვრებასც, რაც ამ ჯიშის ფრიად მინიშვნელოვანი განმასხვავებელი თვისებაა.
საჭიროა ამ ჯიშს ხალასი მოშენების გზით გამრავლება, პროდუქტიულობის ამაღლებასთან ერთად მათი უბრალო კონსტიტუციური სიმაგრის, ამტანიანობის, სიმკვირცხლისა და სამუშაო თვისებების, მარალი ცხიმრძიანობის შენარჩუნება და სხვა.
წყარო
პური ჩვენი არსობისა: წიგნი I/ სოფლის მეურნეობა/,-ავტ: თამაზ კუნჭულია, შოთა კიკალიშვილი თბილისი: პალიტრა L, -2016
