ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა
ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა ალექსანდრეს ასული - (13. II. 1879, ქუთაისი, – 28. V. 1950, თბილისი), ქართველი მომღერალი (სოპრანო). საქართველოს სახალხო არტისტი, თბილისის კონსერვატორიის პროფესორი.
ვოკალის ხელოვნებას ეუფლებოდა ე. რიადნოვთან. მისი დებიუტი შედგა თბილისის საოპერო თეატრის სცენაზე (1901). წლების მანძილზე მოღვაწეობდა მოსკოვში, კიევში, ოდესაში. 1917-27 ბახუტაშვილი-შულგინა კვლავ თბილისის საოპერო სცენაზეა. იყო ეთერისა („ზ. ფალიაშვილის „აბესალომ და ეთერი“) და გულჩინას (დ. არაყიშვილის „თქმულება შოთა რუსთაველზე“) პარტიების პირველი შემსრულებელი.
თბილისის საოპერო თეატრის სცენაზე შეასრულა სოპრანოს მრავალი პარტია: ტატიანა, ლიზა, იოლანტა, მარია (ჩაიკოვსკის „ევგენი ონეგინი“, „პიკის ქალი“, „იოლანტა“, „მაზეპა“), თამარი (რუბინშტეინის „დემონი“), აიდა (ვერდის „აიდა“), ბატერფლაი (პუჩინის „ჩიო-ჩიო-სანი“) და სხვ.
პირველი ქართველი მომღერალი ქალია, რომელსაც მიენიჭა საქართველოს სახალხო არტისტის წოდება. იგი ერთ-ერთი პირველი ქართველი პროფესორია ვოკალის დარგში. ავტორია რიგი მეთოდიკური შრომებისა. მისი მოწაფეები იყვნენ: ე. სოხაძე, ნ. ცომაია, პ. ამირანაშვილი, მ. ნაკაშიძე, გ. გოგიჩაძე, მ. ყვარელაშვილი, ლ. გოცირიძე, პ. თომაძე და სხვ. მ. გედევანიშვილი.
წყარო
მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი / [შემდგ.: ანზორ თამარაშვილი; მთ. რედ.: გულბათ ტორაძე]. [ახალციხე: თბილ. უნ-ტის მესხეთის ფილიალის გამ-ბა], 2005 (ა.ო. "პროგრესი")
