ვესტალები
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ვესტალები''' – (ლათ. Virgines VesTales – '''''ვესტას''''' ქალწულები). | + | '''ვესტალები''' – (ლათ. Virgines VesTales – '''''ვესტას''''' ქალწულები). ქალღმერთ [[ვესტა|ვესტას]] [[ქურუმები|ქურუმი]] ქალწულები, რომელთაც, ძველი ადათის წესით, მუდმივი ცეცხლი უნდა შეენარჩუნებინათ ვესტას ტაძარში. |
| − | + | ||
| − | ქალღმერთ [[ვესტა|ვესტას]] [[ქურუმები|ქურუმი]] ქალწულები, რომელთაც, ძველი ადათის წესით, მუდმივი ცეცხლი უნდა შეენარჩუნებინათ ვესტას ტაძარში. | + | |
ვესტალებად წარჩინებულთა ოჯახებიდან არჩევდნენ ექვსი – ათი წლის გოგონებს, რომელთაც ჯერ კიდევ ცოცხალი მშობლები ჰყავდათ. ისინი ოცდაათი წლის განმავლობაში ემსახურებოდნენ თავის ღვთაებას (პირველი ათი წელი სწავლობდნენ ამ სამსახურს, მომდევნო ათი წელი უშუალოდ აღასრულებდნენ ქურუმთა მოვალეობას, ბოლო ათი წლის განმავლობაში – სხვებს მოძღვრავდნენ). ამ ხნის მანძილზე ვესტალებს კეთილგონიერება მოეთხოვებოდათ. წესების დარღვევისა თუ [[კერა|კერიაში]] ცეცხლის ჩაქრობისას მათ ცოცხლად მარხავდნენ. ვესტალები ატარებდნენ გრძელ, თეთრ სამოსს და თავსარქმელებს. მსხვერპლშეწირვის წესისგების აღსრულებისას ისინი სახეს იფარავდნენ. მათ ხელმძღვანელობდა უფროსი ვესტალისი, რომელიც ემორჩილებოდა დიად [[პონტიფექსები|პონტიფექსს]]. ქურუმი ქალები დიდი პატივით იყვნენ მოსილნი. ქუჩებში მათ წინ მიუძღოდათ ლიქტორი (მცველი წარჩინებულთა ამალიდან). ისინი სურვილებისამებრ განაგებდნენ თავიანთ საკუთრებას და იყვნენ ხელშეუხებელნი. მათი შეურაცხმყოფელი სიკვდილით ისჯებოდა. თუკი ვესტალისს გზად შემოეყრებოდა სასჯელმისჯილი, მას ათავისუფლებდნენ. სამსახურის დასრულების შემდეგ ვესტალები უფლებამოსილნი იყვნენ ნებისმიერად ეცხოვრათ. ვესტას მსახურ ქურუმ ქალთა ინსტიტუტმა ჩვ.წ. IV საუკუნემდე იარსება. | ვესტალებად წარჩინებულთა ოჯახებიდან არჩევდნენ ექვსი – ათი წლის გოგონებს, რომელთაც ჯერ კიდევ ცოცხალი მშობლები ჰყავდათ. ისინი ოცდაათი წლის განმავლობაში ემსახურებოდნენ თავის ღვთაებას (პირველი ათი წელი სწავლობდნენ ამ სამსახურს, მომდევნო ათი წელი უშუალოდ აღასრულებდნენ ქურუმთა მოვალეობას, ბოლო ათი წლის განმავლობაში – სხვებს მოძღვრავდნენ). ამ ხნის მანძილზე ვესტალებს კეთილგონიერება მოეთხოვებოდათ. წესების დარღვევისა თუ [[კერა|კერიაში]] ცეცხლის ჩაქრობისას მათ ცოცხლად მარხავდნენ. ვესტალები ატარებდნენ გრძელ, თეთრ სამოსს და თავსარქმელებს. მსხვერპლშეწირვის წესისგების აღსრულებისას ისინი სახეს იფარავდნენ. მათ ხელმძღვანელობდა უფროსი ვესტალისი, რომელიც ემორჩილებოდა დიად [[პონტიფექსები|პონტიფექსს]]. ქურუმი ქალები დიდი პატივით იყვნენ მოსილნი. ქუჩებში მათ წინ მიუძღოდათ ლიქტორი (მცველი წარჩინებულთა ამალიდან). ისინი სურვილებისამებრ განაგებდნენ თავიანთ საკუთრებას და იყვნენ ხელშეუხებელნი. მათი შეურაცხმყოფელი სიკვდილით ისჯებოდა. თუკი ვესტალისს გზად შემოეყრებოდა სასჯელმისჯილი, მას ათავისუფლებდნენ. სამსახურის დასრულების შემდეგ ვესტალები უფლებამოსილნი იყვნენ ნებისმიერად ეცხოვრათ. ვესტას მსახურ ქურუმ ქალთა ინსტიტუტმა ჩვ.წ. IV საუკუნემდე იარსება. | ||
| ხაზი 12: | ხაზი 10: | ||
[[კატეგორია:მითოლოგია]] | [[კატეგორია:მითოლოგია]] | ||
[[კატეგორია:რომაული მითები]] | [[კატეგორია:რომაული მითები]] | ||
| + | [[კატეგორია:მითოლოგიური პერსონაჟები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქურუმები]] | ||
15:01, 29 ივნისი 2017-ის ვერსია
ვესტალები – (ლათ. Virgines VesTales – ვესტას ქალწულები). ქალღმერთ ვესტას ქურუმი ქალწულები, რომელთაც, ძველი ადათის წესით, მუდმივი ცეცხლი უნდა შეენარჩუნებინათ ვესტას ტაძარში.
ვესტალებად წარჩინებულთა ოჯახებიდან არჩევდნენ ექვსი – ათი წლის გოგონებს, რომელთაც ჯერ კიდევ ცოცხალი მშობლები ჰყავდათ. ისინი ოცდაათი წლის განმავლობაში ემსახურებოდნენ თავის ღვთაებას (პირველი ათი წელი სწავლობდნენ ამ სამსახურს, მომდევნო ათი წელი უშუალოდ აღასრულებდნენ ქურუმთა მოვალეობას, ბოლო ათი წლის განმავლობაში – სხვებს მოძღვრავდნენ). ამ ხნის მანძილზე ვესტალებს კეთილგონიერება მოეთხოვებოდათ. წესების დარღვევისა თუ კერიაში ცეცხლის ჩაქრობისას მათ ცოცხლად მარხავდნენ. ვესტალები ატარებდნენ გრძელ, თეთრ სამოსს და თავსარქმელებს. მსხვერპლშეწირვის წესისგების აღსრულებისას ისინი სახეს იფარავდნენ. მათ ხელმძღვანელობდა უფროსი ვესტალისი, რომელიც ემორჩილებოდა დიად პონტიფექსს. ქურუმი ქალები დიდი პატივით იყვნენ მოსილნი. ქუჩებში მათ წინ მიუძღოდათ ლიქტორი (მცველი წარჩინებულთა ამალიდან). ისინი სურვილებისამებრ განაგებდნენ თავიანთ საკუთრებას და იყვნენ ხელშეუხებელნი. მათი შეურაცხმყოფელი სიკვდილით ისჯებოდა. თუკი ვესტალისს გზად შემოეყრებოდა სასჯელმისჯილი, მას ათავისუფლებდნენ. სამსახურის დასრულების შემდეგ ვესტალები უფლებამოსილნი იყვნენ ნებისმიერად ეცხოვრათ. ვესტას მსახურ ქურუმ ქალთა ინსტიტუტმა ჩვ.წ. IV საუკუნემდე იარსება.
