კოსტანტი კახის წამება
(ახალი გვერდი: '''კოსტანტი კახის წამება''' (853-856) — ანონიმური ჰაგიოგრაფიული თხზ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''კოსტანტი კახის წამება''' (853-856) — ანონიმური ჰაგიოგრაფიული თხზულება. ავტორის შესახებ ცნობები არ მოგვეპოვება. მისივე ნათქვამის თანახმად, კოსტანტის თანამედროვე უნდა იყოს. ფიქრობენ, რომ მოღვაწეობდა დასავლეთ [[საქართველო|საქართველოში]] ან [[საბერძნეთი|საბერძნეთში]]. კოსტანტისა და გადმოცემულ ამბავთა შესახებ მას მეტად ძუნწი ცნობები მოეპოვებოდა, ამიტომ თხრობა მოკლეა და მშრალი, დიდაქტიკური და [[თეოლოგია|თეოლოგიური]] აზრებით გავრცობილი. | '''კოსტანტი კახის წამება''' (853-856) — ანონიმური ჰაგიოგრაფიული თხზულება. ავტორის შესახებ ცნობები არ მოგვეპოვება. მისივე ნათქვამის თანახმად, კოსტანტის თანამედროვე უნდა იყოს. ფიქრობენ, რომ მოღვაწეობდა დასავლეთ [[საქართველო|საქართველოში]] ან [[საბერძნეთი|საბერძნეთში]]. კოსტანტისა და გადმოცემულ ამბავთა შესახებ მას მეტად ძუნწი ცნობები მოეპოვებოდა, ამიტომ თხრობა მოკლეა და მშრალი, დიდაქტიკური და [[თეოლოგია|თეოლოგიური]] აზრებით გავრცობილი. | ||
| − | ნაწარმოებში ისტორიული ფაქტია ასახული: [[თბილისი|თბილისის]] [[ამირა]] საჰაკ ისმაილის ძე განუდგა ხალიფას. [[არაბები|არაბთა]] ხელმწიფემ მის დასასჯელად [[ჯარი]] გამოგზავნა | + | ნაწარმოებში ისტორიული ფაქტია ასახული: [[თბილისი|თბილისის]] [[ამირა]] საჰაკ ისმაილის ძე განუდგა ხალიფას. [[არაბები|არაბთა]] ხელმწიფემ მის დასასჯელად [[ჯარი]] გამოგზავნა ბუღა თურქის [[სარდალი|სარდლობით]]. განდგომილი ამირა დამარცხდა. ბუღა თურქმა იგი მოკლა და 853 წლის 5 აგვისტოს თბილისი გადაწვა. ტყვეებს შორის იყო მხცოვანი დიდებული — კოსტანტი კახი. იგი ჯერ თბილისის ციხეში ჩაამწყვდიეს, შემდეგ [[ქალაქი|ქალაქ]] [[სამარია|სამარიაში]] გაუგზავნეს ხალიფას. აქ [[ქრისტიანობა|ქრისტიანობის]] გმობა და [[ისლამი საქართველოში|მაჰმადიანობის]] მიღება მოსთხოვეს. კოსტანტიმ უარი განაცხადა, რისთვისაც თავი მოჰკვეთეს ნაწარმოების ერთ-ერთ ეპიზოდში ხალიფას მიერ მოგზავნილი „ცრუ მოძღვარნი“ კოსტანტის ეუბნებიან: „ჩვენცა ქრისტეანენივე ვიყვენით, არამედ ვერ შეუძლეთ წინააღდგომად ბრძანებასა მეფისასა. ამისთვისცა მოვიგეთ მისგან პატივი, ხოლო საუკუნესა მას ცხოვრებასა, ვინ უწყის, რაჲ უმჯობეს არს“. აქ კოსტანტის მაღალ ზნეობას ავტორი ფარისეველთა და სულმოკლეთა მდაბალ ბუნებას უპირისპირებს. ნაწარმოებს ბოლოში ერთვის საბერძნეთის მაშინდელი დედოფლის თეოდორას წერილი კოსტანტის შვილებისა და ნათესავებისადმი, რომელშიც ჩანს [[ბიზანტიის იმპერია|ბიზანტიის]] სწრაფვა — [[არაბები|არაბებთან]] ბრძოლაში ქართველობა მიიმხროს და თავის გავლენას დაუმორჩილოს. |
კახის წამება“ თარგმნილია ლათინურად. | კახის წამება“ თარგმნილია ლათინურად. | ||
| ხაზი 8: | ხაზი 8: | ||
==ტექსტი== | ==ტექსტი== | ||
* ძველი ქართული ლიტერატურის ქრესტომათია, I, 1946, გვ. 73–80. | * ძველი ქართული ლიტერატურის ქრესტომათია, I, 1946, გვ. 73–80. | ||
| − | + | [[კატეგორია:ქართული მწერლობა]] | |
[[კატეგორია: სასულიერო მწერლობა]] | [[კატეგორია: სასულიერო მწერლობა]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:ჰაგიოგრაფიული ლიტერატურა]] |
21:55, 1 ოქტომბერი 2023-ის ვერსია
კოსტანტი კახის წამება (853-856) — ანონიმური ჰაგიოგრაფიული თხზულება. ავტორის შესახებ ცნობები არ მოგვეპოვება. მისივე ნათქვამის თანახმად, კოსტანტის თანამედროვე უნდა იყოს. ფიქრობენ, რომ მოღვაწეობდა დასავლეთ საქართველოში ან საბერძნეთში. კოსტანტისა და გადმოცემულ ამბავთა შესახებ მას მეტად ძუნწი ცნობები მოეპოვებოდა, ამიტომ თხრობა მოკლეა და მშრალი, დიდაქტიკური და თეოლოგიური აზრებით გავრცობილი. ნაწარმოებში ისტორიული ფაქტია ასახული: თბილისის ამირა საჰაკ ისმაილის ძე განუდგა ხალიფას. არაბთა ხელმწიფემ მის დასასჯელად ჯარი გამოგზავნა ბუღა თურქის სარდლობით. განდგომილი ამირა დამარცხდა. ბუღა თურქმა იგი მოკლა და 853 წლის 5 აგვისტოს თბილისი გადაწვა. ტყვეებს შორის იყო მხცოვანი დიდებული — კოსტანტი კახი. იგი ჯერ თბილისის ციხეში ჩაამწყვდიეს, შემდეგ ქალაქ სამარიაში გაუგზავნეს ხალიფას. აქ ქრისტიანობის გმობა და მაჰმადიანობის მიღება მოსთხოვეს. კოსტანტიმ უარი განაცხადა, რისთვისაც თავი მოჰკვეთეს ნაწარმოების ერთ-ერთ ეპიზოდში ხალიფას მიერ მოგზავნილი „ცრუ მოძღვარნი“ კოსტანტის ეუბნებიან: „ჩვენცა ქრისტეანენივე ვიყვენით, არამედ ვერ შეუძლეთ წინააღდგომად ბრძანებასა მეფისასა. ამისთვისცა მოვიგეთ მისგან პატივი, ხოლო საუკუნესა მას ცხოვრებასა, ვინ უწყის, რაჲ უმჯობეს არს“. აქ კოსტანტის მაღალ ზნეობას ავტორი ფარისეველთა და სულმოკლეთა მდაბალ ბუნებას უპირისპირებს. ნაწარმოებს ბოლოში ერთვის საბერძნეთის მაშინდელი დედოფლის თეოდორას წერილი კოსტანტის შვილებისა და ნათესავებისადმი, რომელშიც ჩანს ბიზანტიის სწრაფვა — არაბებთან ბრძოლაში ქართველობა მიიმხროს და თავის გავლენას დაუმორჩილოს.
კახის წამება“ თარგმნილია ლათინურად.
ტექსტი
- ძველი ქართული ლიტერატურის ქრესტომათია, I, 1946, გვ. 73–80.
