ოროკი
(→წყარო) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ოროკი''' − მიწის გამაგრებისათვის მოწყობილი ტერასა, ხელოვნურად ანდა ბუნებრივად დასაფეხურებული, დატერასებული სახნავ-სათესი მიწის ნაკვეთი. | + | '''ოროკი''' − მიწის გამაგრებისათვის მოწყობილი [[ტერასა]], ხელოვნურად ანდა ბუნებრივად დასაფეხურებული, დატერასებული სახნავ-სათესი მიწის ნაკვეთი. |
ოროკის კედელი შეიძლება ქვა-ყორით, მოწნული ღობითა თუ ძელით შემაგრებულიყო. მას მთაში მცხოვრები მოსახლეობა რელიეფის დახრილობის პირობებში სახნავ-სათესი მიწის ფართობების რაციონალური გამოყენების მიზნით მიმართავდა. ფერდობ ადგილებზე ოროკების მოწყობა ნიადაგს ეროზიული მოვლენებისგანაც იცავდა და ხელს უწყობდა მოსავლის ნაყოფიერებას, აგრეთვე, ნიადაგის ტენიანობის შენარჩუნებას. ოროკების კედლების შემაგრება, როგორც ხის ძელებით, ისე ქვის ყორითაც ხდებოდა. [[აჭარა|აჭარის]] ამა თუ იმ ხეობაში, მაგალითად, მაჭახლის ხეობაში, ხელოვნურად მოწყობილი ოროკების გარდა ბუნებრივი გზით წარმოშობილი ოროკებიც გვხდებოდა. მაჭახლის ხეობის სინამდვილეში ოროკების გავრცელებას ზოგიერთი ლოკალური თავისებურება ახასიათებდა. იგი უფრო მემინდვრეობის ინტერესს ემსახურებოდა. მაჭახლის გარდა ოროკების მოწყობას აჭარიწყლის ქვედა ზოლში, კერძოდ, მერისის ხეობაშიც მიმართავდნენ, მაგრამ ეს წესი იქ ისეთი ინტენსიური არ ჩანდა, როგორც მაჭახლის ხეობაში, სადაც მთიური რელიეფი პირობების გამო ოროკები შედარებით ფართოდ იყო წარმოდგენილი. აჭარის ზღვისპირა ზოლში ციტრუსოვანი კულტურების დამკვიდრების შემდგომ ფართო გავრცელება ჰპოვა უკედლო ოროკებმა, რასაც „ტარასს” უწოდებდნენ – | ოროკის კედელი შეიძლება ქვა-ყორით, მოწნული ღობითა თუ ძელით შემაგრებულიყო. მას მთაში მცხოვრები მოსახლეობა რელიეფის დახრილობის პირობებში სახნავ-სათესი მიწის ფართობების რაციონალური გამოყენების მიზნით მიმართავდა. ფერდობ ადგილებზე ოროკების მოწყობა ნიადაგს ეროზიული მოვლენებისგანაც იცავდა და ხელს უწყობდა მოსავლის ნაყოფიერებას, აგრეთვე, ნიადაგის ტენიანობის შენარჩუნებას. ოროკების კედლების შემაგრება, როგორც ხის ძელებით, ისე ქვის ყორითაც ხდებოდა. [[აჭარა|აჭარის]] ამა თუ იმ ხეობაში, მაგალითად, მაჭახლის ხეობაში, ხელოვნურად მოწყობილი ოროკების გარდა ბუნებრივი გზით წარმოშობილი ოროკებიც გვხდებოდა. მაჭახლის ხეობის სინამდვილეში ოროკების გავრცელებას ზოგიერთი ლოკალური თავისებურება ახასიათებდა. იგი უფრო მემინდვრეობის ინტერესს ემსახურებოდა. მაჭახლის გარდა ოროკების მოწყობას აჭარიწყლის ქვედა ზოლში, კერძოდ, მერისის ხეობაშიც მიმართავდნენ, მაგრამ ეს წესი იქ ისეთი ინტენსიური არ ჩანდა, როგორც მაჭახლის ხეობაში, სადაც მთიური რელიეფი პირობების გამო ოროკები შედარებით ფართოდ იყო წარმოდგენილი. აჭარის ზღვისპირა ზოლში ციტრუსოვანი კულტურების დამკვიდრების შემდგომ ფართო გავრცელება ჰპოვა უკედლო ოროკებმა, რასაც „ტარასს” უწოდებდნენ – | ||
| ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| − | ორბელიანი, 1949:266; კახიძე, 1974:43; ქართული ეთნოლოგიური... 2009:298. | + | ორბელიანი, 1949:266; <br /> |
| + | კახიძე, 1974:43;<br /> | ||
| + | ქართული ეთნოლოგიური... 2009:298. | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
[[ქართველი ხალხის ეთნოლოგიური ლექსიკონი აჭარა]] | [[ქართველი ხალხის ეთნოლოგიური ლექსიკონი აჭარა]] | ||
| ხაზი 13: | ხაზი 15: | ||
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | [[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] | ||
[[კატეგორია:ტერასა]] | [[კატეგორია:ტერასა]] | ||
| − | [[კატეგორია:მიწის | + | [[კატეგორია:მიწის ნაკვეთები]] |
მიმდინარე ცვლილება 16:07, 21 ნოემბერი 2022 მდგომარეობით
ოროკი − მიწის გამაგრებისათვის მოწყობილი ტერასა, ხელოვნურად ანდა ბუნებრივად დასაფეხურებული, დატერასებული სახნავ-სათესი მიწის ნაკვეთი.
ოროკის კედელი შეიძლება ქვა-ყორით, მოწნული ღობითა თუ ძელით შემაგრებულიყო. მას მთაში მცხოვრები მოსახლეობა რელიეფის დახრილობის პირობებში სახნავ-სათესი მიწის ფართობების რაციონალური გამოყენების მიზნით მიმართავდა. ფერდობ ადგილებზე ოროკების მოწყობა ნიადაგს ეროზიული მოვლენებისგანაც იცავდა და ხელს უწყობდა მოსავლის ნაყოფიერებას, აგრეთვე, ნიადაგის ტენიანობის შენარჩუნებას. ოროკების კედლების შემაგრება, როგორც ხის ძელებით, ისე ქვის ყორითაც ხდებოდა. აჭარის ამა თუ იმ ხეობაში, მაგალითად, მაჭახლის ხეობაში, ხელოვნურად მოწყობილი ოროკების გარდა ბუნებრივი გზით წარმოშობილი ოროკებიც გვხდებოდა. მაჭახლის ხეობის სინამდვილეში ოროკების გავრცელებას ზოგიერთი ლოკალური თავისებურება ახასიათებდა. იგი უფრო მემინდვრეობის ინტერესს ემსახურებოდა. მაჭახლის გარდა ოროკების მოწყობას აჭარიწყლის ქვედა ზოლში, კერძოდ, მერისის ხეობაშიც მიმართავდნენ, მაგრამ ეს წესი იქ ისეთი ინტენსიური არ ჩანდა, როგორც მაჭახლის ხეობაში, სადაც მთიური რელიეფი პირობების გამო ოროკები შედარებით ფართოდ იყო წარმოდგენილი. აჭარის ზღვისპირა ზოლში ციტრუსოვანი კულტურების დამკვიდრების შემდგომ ფართო გავრცელება ჰპოვა უკედლო ოროკებმა, რასაც „ტარასს” უწოდებდნენ –
[რედაქტირება] ლიტერატურა
ორბელიანი, 1949:266;
კახიძე, 1974:43;
ქართული ეთნოლოგიური... 2009:298.
