ცხვირის ძგიდის პათოლოგიები

მიმდინარე ცვლილება 18:52, 24 მარტი 2022 მდგომარეობით

ცხვირის ძგიდის პათოლოგიები — ცხვირის ძგიდის ხრტილოვანი ნაწილი, რომელსაც არ აქვს სისხლმომარაგება, დაფარულია ძალიან ჭარბი კაპილარული ქსელის მქონე ლორწოვანი გარსით. ამ ლორწოვანი გარსის ზონას მის წინა ნაწილში, კისელბახის წნულს ეძახიან. ცხვირიდან სისხლდენების თითქმის 90% ამ მიდამოს დაზიანებით არის განპირობებული.

ცხვირის ძგიდის პერფორაციებიც ამის გამო ვითარდება. როგორც წესი, როდესაც ამა თუ იმ მიზეზის გამო, ამ ზონაში ლორწოვანი კარგავს სისხლმომარაგებას, ხრტილს კი ის არ გააჩნია, ვითარდება პერფორაცია.

ძგიდის დეფორმაციის დროს, შესაძლოა ცხვირის და წიაღების ვენტილაციის მოშლა.

1. ძგიდის მიდამო – მელანომას ხშირი მასპინძელია. ამიტომ ნებისმიერი სისხლმდენი პერფორაცია ბიოფსიას მოითხოვს.
2. კეთილთვისებიანი სიმსივნეებიდან გვხვდება შებრუნებითი პაპილომა და ანგიოფიბრომა.
3. კისელბახის წნულიდან სისხლდენები ხშირია და მათი მკურნალობა ადგილობრივი სისხლდენის საწინააღმდეგო მალამოებით ხორციელდება (H.E.C., Emoffix). შეძლებისდაგვარად, თავიდან უნდა ავიცილოთ თერმული ან ქიმიური კაუტერიზაცია, შემდგომი პერფორაციის დიდი რისკის გამო. ე. წ. „ასპისოვის განაკვეთი“ (როდესაც ძგიდის ლორწოვანის გაკვეთა და აშრევება ხდებოდა), უკვე ისტორიას ჩაბარდა.
4. ცხვირის ძგიდის პერფორაციას მრავალი ეტიოლოგიური ფაქტორი აქვს:

— რომელიმე დაავადების გართულება, მაგ. სიფილისი, ავთვისებიანი გრანულომა, ან სხვა;

— ქიმიური ინტოქსიკაცია ქრომით;

— პოსტოპერაციული პერფორაცია;

— Hajek-ის ძგიდის პირველადი პერფორაცია;

კლინიკურად ყველა ერთნაირია: ფუფხების არსებობა, სტვენა, მცირე პერფორაციის დროს – სისხლდენები.

ოპერაციული მკურნალობა რთულია და ტაქტიკა ქირურგიული სკოლების მიხედვით სხვადასხვაგვარია.

5. ძგიდის დევიაციო

ამ ანომალიის შედეგად, ორი პრობლემა შეიძლება წარმოიშვას:

1. ფუნქციური – სუნთქვის ცალმხრივი ან ორმხრივი გაძნელება;
2. ესთეტიკური.

მიზეზიც ორია:

1. ტრავმული;
2. ხრტილოვანი და ძვლოვანი სტრუქტურების ასინქრონულად ზრდა;

დევიაციოს მრავალი ტიპი არის აღწერილი, ძირითადი არის სამი:

1. ძვლოვანი;
2. ხრტილოვანი;
3. შერეული;

დანარჩენი ნაირსახეობა შესაძლოა დაიყოს ლოკალიზაციის და ფორმის მიხედვით.

შეგუება გამრუდებასთან დამოკიდებულია მის ფიზიოლოგიურ ან პათოლოგიურ ხასიათზე. ძალიან ბევრი დევიაციო ფიზიოლო- გიურია და არც აწუხებს პაციენტს. პათოლოგიური გამრუდება იწვევს ზემოთ ჩამოთვლილ ორ პრობლემას.

ამ ორ ტიპს შორის განსხვავების დასადგენად, უტყუარი გამო- კვლევაა აკუსტიკური რინომანომეტრია, რომელიც, პროფესორ გუნტერ მლინსკის (Prof.Gunther Mlinsky) კვლევების საფუძველზე, Otopront-ის ფირმამ შექმნა. ეს ხელსაწყო, აკუსტიკური ლოკაცი- ის მეშვეობით, 100%-იანი სიზუსტით გვიჩვენებს ცხვირის ღრუს პათოლოგიურ სივრცეებს და ფორმებს.

ცხვირის ძგიდის პათოლოგიური დევიაციოს შემთხვევაში, მკურნალობა მხოლოდ ქირურგიულია და გულისხმობს დევიაცი- რებული ნაწილის რეპოზიცია-რეზექციას და ცხვირის გამავლობის ფიზიოლოგიურ აღდგენას.

ადრე არსებული აზრი, რომ პატარებში დევიაციოს ოპერაცია არ შეიძლება და 17-18 წელი არის ის ზღვარი, რომელიც პაციენტმა ობტურირებული ცხვირით უნდა გადალახოს, მცდარი აღმოჩნდა. დღეს პათოლოგიური დევიაციოს ოპერაციული გამოსწორება ბავ- შვებში საშუალებას აძლევს პაციენტს ძგიდის და ცხვირის ძირითა- დი ძვლების ზრდა ნორმალურად გაგრძელდეს და ამით თავიდან იქნეს აცილებული შემდგომი პრობლემები.

[რედაქტირება] წყარო

ოტო-რინო-ლარინგოლოგია და თავ-კისრის პათოლოგიები