მენშიკოვი ალექსანდრე
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:Aleqsandre menshikovi.PNG|thumb|150პქ|ალექსანდრე მენშიკოვი ]] | ||
'''ალექსანდრე მენშიკოვი''' – (12 [23] სექტემბერი 1787, სანქტ-პეტერბურგი — 19 აპრილი [1 მაისი] 1869, იქვე), თავადი, რუსი სამხედრო და სახელმწიფო მოღვაწე, დიპლომატი. | '''ალექსანდრე მენშიკოვი''' – (12 [23] სექტემბერი 1787, სანქტ-პეტერბურგი — 19 აპრილი [1 მაისი] 1869, იქვე), თავადი, რუსი სამხედრო და სახელმწიფო მოღვაწე, დიპლომატი. | ||
1805 მუშაობა დაიწყო რუსეთის საგარეო საქმეთა უწყებაში. ერთხანს მსახურობდა ავსტრიაში რუსეთის საელჩოში, მაგრამ მალე სამხედრო სამსახურში გადავიდა, მონაწილეობდა 1812 [[სამამულო ომი|სამამულო ომში]]. 1816 დანიშნეს მთავარი შტაბის უფროსის კანცელარიის დირექტორად, თან ახლდა ალექსანდრე I-ს საღვთო კავშირის კონგრესზე (ტროპაუში, ლაიბასში და ვერონაში) და ასრულებდა მეფის სხვადასხვა დიპლომატიურ დავალებებს. 1823 დაბრუნდა საგარეო საქმეთა უწყებაში, მაგრამ არ დაკმაყოფილდა მისთვის შეთავაზებული პოსტით და 1824 გადადგა. 1825 განაახლა დიპლომატიური მოღვაწეობა და 1826 სათავეში ჩაუდგა რუსეთის მისიას ირანში. 1829 სამხედრო სამსახურში იყო მინისტრთა კომიტეტის და სახელმწიფო საბჭოს წევრად, ფინეთის გენერალ-გუბერნატორად, [[ყირიმის ომი 1853-56|ყირიმის ომი]]ს (1853-56) წინ, როგორც საგანგებო ელჩი, გაგზავნეს [[თურქეთი|თურქეთში]] დავალებით, სულთნისაგან მოეთხოვა რუსეთის მიერ [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთის იმპერიის]] მართლმადიდებლურ მოსახლეობაზე მფარველობის უფლება. პორტასთას ურთიერთობის გაწყვეტის შემდეგ 1851 დაინიშნა ყირიმში შავი ზღვის [[ფლოტი]]ს და [[სახმელეთო ჯარები]]ს მეთაურად. 1856 თანამდებობიდან გადადგა. | 1805 მუშაობა დაიწყო რუსეთის საგარეო საქმეთა უწყებაში. ერთხანს მსახურობდა ავსტრიაში რუსეთის საელჩოში, მაგრამ მალე სამხედრო სამსახურში გადავიდა, მონაწილეობდა 1812 [[სამამულო ომი|სამამულო ომში]]. 1816 დანიშნეს მთავარი შტაბის უფროსის კანცელარიის დირექტორად, თან ახლდა ალექსანდრე I-ს საღვთო კავშირის კონგრესზე (ტროპაუში, ლაიბასში და ვერონაში) და ასრულებდა მეფის სხვადასხვა დიპლომატიურ დავალებებს. 1823 დაბრუნდა საგარეო საქმეთა უწყებაში, მაგრამ არ დაკმაყოფილდა მისთვის შეთავაზებული პოსტით და 1824 გადადგა. 1825 განაახლა დიპლომატიური მოღვაწეობა და 1826 სათავეში ჩაუდგა რუსეთის მისიას ირანში. 1829 სამხედრო სამსახურში იყო მინისტრთა კომიტეტის და სახელმწიფო საბჭოს წევრად, ფინეთის გენერალ-გუბერნატორად, [[ყირიმის ომი 1853-56|ყირიმის ომი]]ს (1853-56) წინ, როგორც საგანგებო ელჩი, გაგზავნეს [[თურქეთი|თურქეთში]] დავალებით, სულთნისაგან მოეთხოვა რუსეთის მიერ [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთის იმპერიის]] მართლმადიდებლურ მოსახლეობაზე მფარველობის უფლება. პორტასთას ურთიერთობის გაწყვეტის შემდეგ 1851 დაინიშნა ყირიმში შავი ზღვის [[ფლოტი]]ს და [[სახმელეთო ჯარები]]ს მეთაურად. 1856 თანამდებობიდან გადადგა. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| ხაზი 7: | ხაზი 11: | ||
[[ქართული დიპლომატიური ლექსიკონი]] | [[ქართული დიპლომატიური ლექსიკონი]] | ||
[[კატეგორია:რუსი სამხედრო პირები]] | [[კატეგორია:რუსი სამხედრო პირები]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:რუსეთის იმპერიის დიპლომატები]] |
[[კატეგორია:რუსი სახელმწიფო მოღვაწეები]] | [[კატეგორია:რუსი სახელმწიფო მოღვაწეები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 14:25, 10 ივლისი 2024 მდგომარეობით
ალექსანდრე მენშიკოვი – (12 [23] სექტემბერი 1787, სანქტ-პეტერბურგი — 19 აპრილი [1 მაისი] 1869, იქვე), თავადი, რუსი სამხედრო და სახელმწიფო მოღვაწე, დიპლომატი.
1805 მუშაობა დაიწყო რუსეთის საგარეო საქმეთა უწყებაში. ერთხანს მსახურობდა ავსტრიაში რუსეთის საელჩოში, მაგრამ მალე სამხედრო სამსახურში გადავიდა, მონაწილეობდა 1812 სამამულო ომში. 1816 დანიშნეს მთავარი შტაბის უფროსის კანცელარიის დირექტორად, თან ახლდა ალექსანდრე I-ს საღვთო კავშირის კონგრესზე (ტროპაუში, ლაიბასში და ვერონაში) და ასრულებდა მეფის სხვადასხვა დიპლომატიურ დავალებებს. 1823 დაბრუნდა საგარეო საქმეთა უწყებაში, მაგრამ არ დაკმაყოფილდა მისთვის შეთავაზებული პოსტით და 1824 გადადგა. 1825 განაახლა დიპლომატიური მოღვაწეობა და 1826 სათავეში ჩაუდგა რუსეთის მისიას ირანში. 1829 სამხედრო სამსახურში იყო მინისტრთა კომიტეტის და სახელმწიფო საბჭოს წევრად, ფინეთის გენერალ-გუბერნატორად, ყირიმის ომის (1853-56) წინ, როგორც საგანგებო ელჩი, გაგზავნეს თურქეთში დავალებით, სულთნისაგან მოეთხოვა რუსეთის მიერ ოსმალეთის იმპერიის მართლმადიდებლურ მოსახლეობაზე მფარველობის უფლება. პორტასთას ურთიერთობის გაწყვეტის შემდეგ 1851 დაინიშნა ყირიმში შავი ზღვის ფლოტის და სახმელეთო ჯარების მეთაურად. 1856 თანამდებობიდან გადადგა.
