წყავი
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Wyavi.jpg|thumb|250პქ|წყავი]] | [[ფაილი:Wyavi.jpg|thumb|250პქ|წყავი]] | ||
'''წყავი''' – (Laurocerasus officinalis M. Roem = Prunus laurocerasus L.); ოჯახი: ვარდისებრნი (Rosaceae). 1-6 მ სიმაღლის ხე ან ბუჩქია, დატოტვილი. ფოთლები მოგრძო-ელიფსურია, მოკლეყუნწიანი, პრიალა, ტყავისებური. ყვავილედი ხშირი, აღმამდგომი მტევანია. გვირგვინი თეთრია, ნაყოფი შავი ფერისაა. ყვ. IV-V; ნაყ. VIII. მცენარე იზრდება ტყეებში, როგორც ქვეტყე. შედის აგრეთვე ბუჩქნარების შემადგენლობაში, ხშირად სუფთა რაყებს ქმნის. კახეთში ის საკმაოდ იშვიათია. მისი ნახვა შესაძლებელია ილტოს აღკვეთილსა და მდინარე კისისხევის ხეობაში. გავრცელებულია დასავლეთ [[საქართველო|საქართველოში]]. | '''წყავი''' – (Laurocerasus officinalis M. Roem = Prunus laurocerasus L.); ოჯახი: ვარდისებრნი (Rosaceae). 1-6 მ სიმაღლის ხე ან ბუჩქია, დატოტვილი. ფოთლები მოგრძო-ელიფსურია, მოკლეყუნწიანი, პრიალა, ტყავისებური. ყვავილედი ხშირი, აღმამდგომი მტევანია. გვირგვინი თეთრია, ნაყოფი შავი ფერისაა. ყვ. IV-V; ნაყ. VIII. მცენარე იზრდება ტყეებში, როგორც ქვეტყე. შედის აგრეთვე ბუჩქნარების შემადგენლობაში, ხშირად სუფთა რაყებს ქმნის. კახეთში ის საკმაოდ იშვიათია. მისი ნახვა შესაძლებელია ილტოს აღკვეთილსა და მდინარე კისისხევის ხეობაში. გავრცელებულია დასავლეთ [[საქართველო|საქართველოში]]. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
14:18, 12 აპრილი 2018-ის ვერსია
წყავი – (Laurocerasus officinalis M. Roem = Prunus laurocerasus L.); ოჯახი: ვარდისებრნი (Rosaceae). 1-6 მ სიმაღლის ხე ან ბუჩქია, დატოტვილი. ფოთლები მოგრძო-ელიფსურია, მოკლეყუნწიანი, პრიალა, ტყავისებური. ყვავილედი ხშირი, აღმამდგომი მტევანია. გვირგვინი თეთრია, ნაყოფი შავი ფერისაა. ყვ. IV-V; ნაყ. VIII. მცენარე იზრდება ტყეებში, როგორც ქვეტყე. შედის აგრეთვე ბუჩქნარების შემადგენლობაში, ხშირად სუფთა რაყებს ქმნის. კახეთში ის საკმაოდ იშვიათია. მისი ნახვა შესაძლებელია ილტოს აღკვეთილსა და მდინარე კისისხევის ხეობაში. გავრცელებულია დასავლეთ საქართველოში.
წყარო
კახეთის რეგიონის მცენარეები – 400 სახეობის მცენარე და 402 ფოტო; სარკვევზე იმუშავა კახაბერ სუხიტაშვილმა; რედაქტორი მაია ახალკაცი, თბილისი 2016.
