იაკობის სიზმარი
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Shagali.jpg|thumb|250პქ|მარკ შაგალი. იაკობის სიზმარი. 1954-67 წ.]] | [[ფაილი:Shagali.jpg|thumb|250პქ|მარკ შაგალი. იაკობის სიზმარი. 1954-67 წ.]] | ||
| − | '''იაკობის კიბე''' - ძმის შურისძიებას განრიდებული იაკობი თავის ბიძა ლაბანთან წავიდა. გზაში შემოაღამდა და ტრიალ მინდორზე დაიძინა. სიზმარში ნახა კიბე, რომელიც სიმაღლით ცას სწვდებოდა. მასზე ადიოდნენ და ჩამოდიოდნენ [[ანგელოზი|ანგელოზები]], ხოლო სულ ზევით იდგა ღმერთი და იაკობს მოესმა ხმა ღვთისა: | + | '''იაკობის კიბე''' - ძმის შურისძიებას განრიდებული იაკობი თავის ბიძა ლაბანთან წავიდა. გზაში შემოაღამდა და ტრიალ მინდორზე დაიძინა. სიზმარში ნახა კიბე, რომელიც სიმაღლით ცას სწვდებოდა. მასზე ადიოდნენ და ჩამოდიოდნენ [[ანგელოზი|ანგელოზები]], ხოლო სულ ზევით იდგა ღმერთი და იაკობს მოესმა ხმა ღვთისა: „''მე ვარ ღმერთი'' [[აბრაამი|''აბრაამისა'']] ''და ისაკისა, რადგან მე ვიქნები შენი მფარველი. იმ ქვეყანას, სადაც ახლა შენ გძინავს, შენ შთამომავლობას დავუმკვიდრებ''. იაკობს გაეღვიძა და თქვა: „''უფალი არს ადგილსა ამას და მე არ ვიცოდი. ესე არს სახლი ღვთისა და კარი ზეცისა''.“ აიღო ქვა, რომელიც თავქვეშ ედო, ამ ხილვის სახსოვრად სვეტად დადგა, ზედ დაასხა ზეთი და ამ ადგილს ეწოდა „ბეთელ“ ანუ სახლი ღვთისა. |
კიბე, რომელიც იაკობმა იხილა, მოასწავებდა ღვთისმშობელს, რომლისგანაც იშვა იესო ქრისტე და მან შეაერთა ცა და ქვეყანა. ე.ი. ცოდვით განშორებული ადამიანი შეარიგა ღმერთთან. | კიბე, რომელიც იაკობმა იხილა, მოასწავებდა ღვთისმშობელს, რომლისგანაც იშვა იესო ქრისტე და მან შეაერთა ცა და ქვეყანა. ე.ი. ცოდვით განშორებული ადამიანი შეარიგა ღმერთთან. | ||
| ხაზი 10: | ხაზი 10: | ||
ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ. | ||
[[კატეგორია:რელიგია]] | [[კატეგორია:რელიგია]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:ბიბლია]] |
10:12, 31 მაისი 2017-ის ვერსია
იაკობის კიბე - ძმის შურისძიებას განრიდებული იაკობი თავის ბიძა ლაბანთან წავიდა. გზაში შემოაღამდა და ტრიალ მინდორზე დაიძინა. სიზმარში ნახა კიბე, რომელიც სიმაღლით ცას სწვდებოდა. მასზე ადიოდნენ და ჩამოდიოდნენ ანგელოზები, ხოლო სულ ზევით იდგა ღმერთი და იაკობს მოესმა ხმა ღვთისა: „მე ვარ ღმერთი აბრაამისა და ისაკისა, რადგან მე ვიქნები შენი მფარველი. იმ ქვეყანას, სადაც ახლა შენ გძინავს, შენ შთამომავლობას დავუმკვიდრებ. იაკობს გაეღვიძა და თქვა: „უფალი არს ადგილსა ამას და მე არ ვიცოდი. ესე არს სახლი ღვთისა და კარი ზეცისა.“ აიღო ქვა, რომელიც თავქვეშ ედო, ამ ხილვის სახსოვრად სვეტად დადგა, ზედ დაასხა ზეთი და ამ ადგილს ეწოდა „ბეთელ“ ანუ სახლი ღვთისა.
კიბე, რომელიც იაკობმა იხილა, მოასწავებდა ღვთისმშობელს, რომლისგანაც იშვა იესო ქრისტე და მან შეაერთა ცა და ქვეყანა. ე.ი. ცოდვით განშორებული ადამიანი შეარიგა ღმერთთან.
წყარო
ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.
