ისიდორე პელუსიოტი
(ახალი გვერდი: '''ღირსი ისიდორე პელუსიოტი''' - დაიბადა V ს. ალექსანდრიაში. სიჭაბ...) |
(→წყარო) |
||
| (ერთი მომხმარებლის 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ღირსი ისიდორე პელუსიოტი''' - დაიბადა V ს. ალექსანდრიაში. სიჭაბუკეშივე მიატოვა ქვეყანა და [[ეგვიპტე|ეგვიპტეში]] პელუსიოტის მთაზე სავანეში განმარტოვდა. იგი იყო ნათესავი ალექსანდრიის მთავარეპისკოპოსის თეოფილესი და მისი მემკვიდრისა და ძმისწულის ეპისკოპოს კირილესი. იყო [[ასკეტი]], ერუდტი, ადამიანის სულის მცოდნე. მან [[ბერი|ბერებს]] შორის დიდი სიყვარული მოიხვეჭა და დროთა განმავლობაში მონასტრის წინამძღვრად აირჩიეს. აქვე მიიღო სამღვდელო ხარისხი. | + | '''ღირსი ისიდორე პელუსიოტი''' - დაიბადა V ს. ალექსანდრიაში. სიჭაბუკეშივე მიატოვა ქვეყანა და [[ეგვიპტე|ეგვიპტეში]] პელუსიოტის მთაზე სავანეში განმარტოვდა. იგი იყო ნათესავი ალექსანდრიის მთავარეპისკოპოსის თეოფილესი და მისი მემკვიდრისა და ძმისწულის [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოს]] კირილესი. იყო [[ასკეტი]], ერუდტი, ადამიანის სულის მცოდნე. მან [[ბერი|ბერებს]] შორის დიდი სიყვარული მოიხვეჭა და დროთა განმავლობაში მონასტრის წინამძღვრად აირჩიეს. აქვე მიიღო სამღვდელო ხარისხი. |
| − | კონსტანტინეპოლში მოგზაურობისას მართალმა მამამ წმ. იოანე ოქროპირი გაიცნო და დაემოწაფა. თავისი დიადი მასწავლებელივით ისიდორემაც ცხოვრება ქრისტიანულ მოძღვრებას, იმ „პრაქტიკულ ფილოსოფიას“ მიუძღვნა, რომელიც მისივე სიტყვებით არის „შენობის საფუძველი და თავად შენობა“. ისიდორე პელუსიოტის სიყვარული და ერთგულება წმ. იოანე ოქროპირისადმი გამოვლინდა მის გადამწყვეტ ქმედებებში, როდესაც დაიცვა ოქროპირი დევნისას. წმ. იოანეს გარდაცვალების შემდეგ მან დაარწმუნა ეპისკოპოს თეოფილეს მემკვდრე, მთავარეპისკოპოსი კირილე, რომ ოქროპირის როგორც აღმსარებლის სახელი, საეკლესიო დიპტრიხში ჩაეწერა. | + | კონსტანტინეპოლში მოგზაურობისას მართალმა მამამ წმ. იოანე ოქროპირი გაიცნო და დაემოწაფა. თავისი დიადი მასწავლებელივით ისიდორემაც ცხოვრება [[ქრისტიანობა|ქრისტიანულ]] მოძღვრებას, იმ „პრაქტიკულ ფილოსოფიას“ მიუძღვნა, რომელიც მისივე სიტყვებით არის „შენობის საფუძველი და თავად შენობა“. ისიდორე პელუსიოტის სიყვარული და ერთგულება წმ. იოანე ოქროპირისადმი გამოვლინდა მის გადამწყვეტ ქმედებებში, როდესაც დაიცვა ოქროპირი დევნისას. წმ. იოანეს გარდაცვალების შემდეგ მან დაარწმუნა ეპისკოპოს თეოფილეს მემკვდრე, მთავარეპისკოპოსი კირილე, რომ ოქროპირის როგორც აღმსარებლის სახელი, საეკლესიო დიპტრიხში ჩაეწერა. |
ღირს ისიდორეს ეკუთვნის 10 000 [[ეპისტოლე]], რომელთაგან ჩვენს დრომდე მოაღწია 2000. მათი უმეტესობა შეიცავს წმიდა წერილის ღრმა საღვთისმეტყველო განმარტებებსა და მისგან გამომდინარე ზნეობრივ სწავლებებს. | ღირს ისიდორეს ეკუთვნის 10 000 [[ეპისტოლე]], რომელთაგან ჩვენს დრომდე მოაღწია 2000. მათი უმეტესობა შეიცავს წმიდა წერილის ღრმა საღვთისმეტყველო განმარტებებსა და მისგან გამომდინარე ზნეობრივ სწავლებებს. | ||
| ხაზი 9: | ხაზი 9: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | წმ. დიმიტრი როსტოველი, | + | წმ. დიმიტრი როსტოველი, სენაკის მემატიანე (შენიშვნები); თარგ. ნინო გულიაშვილის. |
| − | + | [[კატეგორია:ასკეტები]] | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[კატეგორია: | + | |
| − | + | ||
[[კატეგორია:სასულიერო პირები]] | [[კატეგორია:სასულიერო პირები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ბერები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 12:48, 30 იანვარი 2023 მდგომარეობით
ღირსი ისიდორე პელუსიოტი - დაიბადა V ს. ალექსანდრიაში. სიჭაბუკეშივე მიატოვა ქვეყანა და ეგვიპტეში პელუსიოტის მთაზე სავანეში განმარტოვდა. იგი იყო ნათესავი ალექსანდრიის მთავარეპისკოპოსის თეოფილესი და მისი მემკვიდრისა და ძმისწულის ეპისკოპოს კირილესი. იყო ასკეტი, ერუდტი, ადამიანის სულის მცოდნე. მან ბერებს შორის დიდი სიყვარული მოიხვეჭა და დროთა განმავლობაში მონასტრის წინამძღვრად აირჩიეს. აქვე მიიღო სამღვდელო ხარისხი.
კონსტანტინეპოლში მოგზაურობისას მართალმა მამამ წმ. იოანე ოქროპირი გაიცნო და დაემოწაფა. თავისი დიადი მასწავლებელივით ისიდორემაც ცხოვრება ქრისტიანულ მოძღვრებას, იმ „პრაქტიკულ ფილოსოფიას“ მიუძღვნა, რომელიც მისივე სიტყვებით არის „შენობის საფუძველი და თავად შენობა“. ისიდორე პელუსიოტის სიყვარული და ერთგულება წმ. იოანე ოქროპირისადმი გამოვლინდა მის გადამწყვეტ ქმედებებში, როდესაც დაიცვა ოქროპირი დევნისას. წმ. იოანეს გარდაცვალების შემდეგ მან დაარწმუნა ეპისკოპოს თეოფილეს მემკვდრე, მთავარეპისკოპოსი კირილე, რომ ოქროპირის როგორც აღმსარებლის სახელი, საეკლესიო დიპტრიხში ჩაეწერა.
ღირს ისიდორეს ეკუთვნის 10 000 ეპისტოლე, რომელთაგან ჩვენს დრომდე მოაღწია 2000. მათი უმეტესობა შეიცავს წმიდა წერილის ღრმა საღვთისმეტყველო განმარტებებსა და მისგან გამომდინარე ზნეობრივ სწავლებებს.
თავისი მიწიერი ცხოვრების დასასრულს მას უდიდესი სასულიერო ავტორიტეტი ჰქონდა. მისი ინიციატივით მოიწვიეს III მსოფლიო კრება ეფესოში (431 წ.), რომელზეც ნესტორის სწავლება დაიგმო. გარდაიცვალა 436 წელს ღრმა სიბერეში. ასი წლის შემდეგ VI საუკუნის ისტორიკოსი ევაგრიოსი მის შესახებ წერდა: „მთელი მისი ცხოვრება ჰგავდა ანგელოზის ცხოვრებას დედამიწაზე“.
[რედაქტირება] წყარო
წმ. დიმიტრი როსტოველი, სენაკის მემატიანე (შენიშვნები); თარგ. ნინო გულიაშვილის.
