მეცო-ტინტო
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
(ახალი გვერდი: Amalie Elisabeth von Hanau-Münzenberg '''მეცო-ტინტო'''– (იტალ. mezzo − საშუა...) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 7 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Meco tinto.JPG|thumb|Amalie Elisabeth von Hanau-Münzenberg]] | + | [[ფაილი:Meco tinto.JPG|thumb|ლუდვიგ ფონ ზიგენი. Amalie Elisabeth von Hanau-Münzenberg]] |
| − | '''მეცო-ტინტო'''– (იტალ. mezzo − საშუალო, tinto − შეფერილი), ლითონზე ტონალური გრავირება. გამოგონებული იქნა XVII საუკუნეში და გავრცელდა როგორც ზეთის საღებავით შესრულებული ინგლისური ფერწერის მიბაძვა, მეცო-ტინტოს ტექნიკა მდგომარეობს იმაში, რომ თანაბარ ხაოიანი დაფის ზედაპირზე (დამუშავებულს სარხეველას საშუალებით, რომელიც ანაბეჭდზე იძლევა ერთიან შავ ფერს) საშანდაკო იარაღითა და საფხეკით აუთოვებენ გამოსახულების ნახევარტონიან და ღია ფერის ადგილებს. „გაუთოვების“. ხარისხი შეესაბამება ტონის ამავე ხარისხით გაბაცებას. ყველაზე ბაც ტონებს აკრიალებენ. მხატვარი აქ მუშაობს არაშტრიხით (როგორც ოფორტში ან კვეთით | + | '''მეცო-ტინტო'''– (იტალ. mezzo − საშუალო, tinto − შეფერილი), [[ლითონი|ლითონზე]] ტონალური [[გრავირება]]. გამოგონებული იქნა XVII საუკუნეში და გავრცელდა როგორც ზეთის საღებავით შესრულებული ინგლისური [[ფერწერა|ფერწერის]] მიბაძვა, მეცო-ტინტოს ტექნიკა მდგომარეობს იმაში, რომ თანაბარ ხაოიანი დაფის ზედაპირზე (დამუშავებულს სარხეველას საშუალებით, რომელიც ანაბეჭდზე იძლევა ერთიან შავ ფერს) საშანდაკო იარაღითა და საფხეკით აუთოვებენ გამოსახულების ნახევარტონიან და ღია ფერის ადგილებს. „გაუთოვების“. ხარისხი შეესაბამება ტონის ამავე ხარისხით გაბაცებას. ყველაზე ბაც ტონებს აკრიალებენ. [[მხატვარი]] აქ მუშაობს არაშტრიხით (როგორც [[ოფორტი|ოფორტში]] ან კვეთით [[გრავიურა]]ში), არამედ ტონური ლაქებით მუქიდან ღია ფერამდე. |
| ხაზი 15: | ხაზი 15: | ||
[[ხელოვნების განმარტებითი ლექსიკონი]] | [[ხელოვნების განმარტებითი ლექსიკონი]] | ||
[[კატეგორია:გრავიურა]] | [[კატეგორია:გრავიურა]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:გრავირება]] |
მიმდინარე ცვლილება 14:08, 15 ნოემბერი 2022 მდგომარეობით
მეცო-ტინტო– (იტალ. mezzo − საშუალო, tinto − შეფერილი), ლითონზე ტონალური გრავირება. გამოგონებული იქნა XVII საუკუნეში და გავრცელდა როგორც ზეთის საღებავით შესრულებული ინგლისური ფერწერის მიბაძვა, მეცო-ტინტოს ტექნიკა მდგომარეობს იმაში, რომ თანაბარ ხაოიანი დაფის ზედაპირზე (დამუშავებულს სარხეველას საშუალებით, რომელიც ანაბეჭდზე იძლევა ერთიან შავ ფერს) საშანდაკო იარაღითა და საფხეკით აუთოვებენ გამოსახულების ნახევარტონიან და ღია ფერის ადგილებს. „გაუთოვების“. ხარისხი შეესაბამება ტონის ამავე ხარისხით გაბაცებას. ყველაზე ბაც ტონებს აკრიალებენ. მხატვარი აქ მუშაობს არაშტრიხით (როგორც ოფორტში ან კვეთით გრავიურაში), არამედ ტონური ლაქებით მუქიდან ღია ფერამდე.
2. ამ ხერხით დაბეჭდილი გრავიურა.
