ნუსქუ
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ნუსქუ''' – ''(ბაბილონ.)'' | + | '''ნუსქუ''' – ''(ბაბილონ.)'' [[ცეცხლი]]ს ღმერთის ერთ-ერთი გამოვლინება [[გირუ]]სთან ერთად. ნუსქუ დაკავშირებულია [[ენლილი|ენლილთან]], როგორც მისი ნანდაური და ეს გამოხატულია მის ეპითეტში „[[დურანქი]]ს ნაშიერი“, საიდანაც ჩანს, რომ მის ჭეშმარიტ ადგილად, [[ვითარცა]] [[სამსხვერპლო]] |
ცეცხლისა, წარმოდგენილია სამყაროს შუაგული (გავრცელებული [[მითოლოგემა]] ინდო-ევროპული ხალხების მითოსში). ამ მითოლოგემისა და მისი ფიზიკური მოქმედების ძალით გირუ მიჩნეულია ცისა და მიწის შემაკავშირებლად (ცეცხლის ალის ვერტიკალიზმი!), რისი კერძო გამოვლენაა მისი როლი შუამავლისა მსხვერპლშეწირვის დროს კაცობრივ და ღვთაებრივ სამყაროებს შორის („ნუსქუ, რომელსაც ყოველდღიურად მიაქვს...“). ნუსქუს ცეცხლი შთანთქავს შეწირულ მსხვერპლს და სურნელების სახით აწვდის ღმერთებს. ცეცხლი ისევე აუცილებელია ცაში ღმერთების კრებულისთვის, როგორც მიწაზე ადამიანთათვის: „უშენოდ ნადიმად არ სხდებიან ღმერთები, უშენოდ სურნელებას ვერ იყნოსვენ დიდი ღმერთები, მამა-[[ანუ]]ს | ცეცხლისა, წარმოდგენილია სამყაროს შუაგული (გავრცელებული [[მითოლოგემა]] ინდო-ევროპული ხალხების მითოსში). ამ მითოლოგემისა და მისი ფიზიკური მოქმედების ძალით გირუ მიჩნეულია ცისა და მიწის შემაკავშირებლად (ცეცხლის ალის ვერტიკალიზმი!), რისი კერძო გამოვლენაა მისი როლი შუამავლისა მსხვერპლშეწირვის დროს კაცობრივ და ღვთაებრივ სამყაროებს შორის („ნუსქუ, რომელსაც ყოველდღიურად მიაქვს...“). ნუსქუს ცეცხლი შთანთქავს შეწირულ მსხვერპლს და სურნელების სახით აწვდის ღმერთებს. ცეცხლი ისევე აუცილებელია ცაში ღმერთების კრებულისთვის, როგორც მიწაზე ადამიანთათვის: „უშენოდ ნადიმად არ სხდებიან ღმერთები, უშენოდ სურნელებას ვერ იყნოსვენ დიდი ღმერთები, მამა-[[ანუ]]ს | ||
მსჯავრი არ გამოაქვს და ენლილი არ იძლევა გადაწყვეტილებას...“ – ნათქვამია ერთ ჰიმნში. | მსჯავრი არ გამოაქვს და ენლილი არ იძლევა გადაწყვეტილებას...“ – ნათქვამია ერთ ჰიმნში. | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:44, 31 ოქტომბერი 2022 მდგომარეობით
ნუსქუ – (ბაბილონ.) ცეცხლის ღმერთის ერთ-ერთი გამოვლინება გირუსთან ერთად. ნუსქუ დაკავშირებულია ენლილთან, როგორც მისი ნანდაური და ეს გამოხატულია მის ეპითეტში „დურანქის ნაშიერი“, საიდანაც ჩანს, რომ მის ჭეშმარიტ ადგილად, ვითარცა სამსხვერპლო ცეცხლისა, წარმოდგენილია სამყაროს შუაგული (გავრცელებული მითოლოგემა ინდო-ევროპული ხალხების მითოსში). ამ მითოლოგემისა და მისი ფიზიკური მოქმედების ძალით გირუ მიჩნეულია ცისა და მიწის შემაკავშირებლად (ცეცხლის ალის ვერტიკალიზმი!), რისი კერძო გამოვლენაა მისი როლი შუამავლისა მსხვერპლშეწირვის დროს კაცობრივ და ღვთაებრივ სამყაროებს შორის („ნუსქუ, რომელსაც ყოველდღიურად მიაქვს...“). ნუსქუს ცეცხლი შთანთქავს შეწირულ მსხვერპლს და სურნელების სახით აწვდის ღმერთებს. ცეცხლი ისევე აუცილებელია ცაში ღმერთების კრებულისთვის, როგორც მიწაზე ადამიანთათვის: „უშენოდ ნადიმად არ სხდებიან ღმერთები, უშენოდ სურნელებას ვერ იყნოსვენ დიდი ღმერთები, მამა-ანუს მსჯავრი არ გამოაქვს და ენლილი არ იძლევა გადაწყვეტილებას...“ – ნათქვამია ერთ ჰიმნში.
ნუსქუს ნიშანია, როგორც გამოსახულია ერთ ბარელიეფზე, შვეულად აღმართული წვერწამახული სვეტი – ცეცხლის ალი.
