ლათ. absolutus – თავისთავადი; უთუო იდეალისტურ ფილოსოფიაში: სამყაროს უსასრულო პირველმიზეზი, საწყისი (აბსოლუტური სული, აბსოლუტური იდეა); ღვთაების სინონიმია.
წყარო: ჭაბაშვილი მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.- თბ. : განათლება, 1989.