საზეიმო სამეჯლისო ცეკვა-მსვლელობა, პოლონური წარმოშობის. XVI ს-დან გავრცელდა ევროპაში, როგორც სამეფო კარის ცეკვა. სამწილადი ზომის, მკვეთრი პუნქტირებული რიტმით. XVII ს-დან იქმნება „პოლონეზი“, [სრულად »»]
მუსიკალური ნაწარმოები, რომელიც აიგება ხალხური თუ პროფესიული მუსიკის პოპულარული ნიმუშების მელოდიებისაგან. პოპურში გამოყენებული მელოდიები არ ვითარდება, არ იცვლება, მხოლოდ მონაცვლეობს [სრულად »»]
სახვითი ხელოვნების ჟანრი, რომელიც დაკავშირებულია ადამიანის ან ადამიანთა ჯგუფის გამოსახვასთან. გარდა გარეგანი, ინდივიდუალური მსგავსებისა, მხატვარი პორტრეტში გადმოსცემს ადამიანის ხასიათს, მის [სრულად »»]
ძეგლის, ქანდაკების დასადგმელი ამაღლებული საფუძველი. შეიძლება იყოს სხვადასხვა ფორმის. ხშირად სკულპტურული რელიეფებითაც რთავენ კონსტანტინე მერაბიშვილი. შოთა რუსთაველის ძეგლი [სრულად »»]
თავდაპირველად წარმოადგენდა იმპროვიზაციული ხასიათის მცირე შესავალს, რომელიც სრულდებოდა ძირითადი ნაწარმოების წინ. XV ს-დან წარმოადგენს დამოუკიდებელ საკრავიერ პიესას (ორგანისთვის, [სრულად »»]
საკრავიერი მუსიკა, შექმნილი კონკრეტულ თემაზე (სიუჟეტზე), რომელიც, როგორც წესი, მოცემულია სპეციალურ სიტყვიერ განმარტებაში (პროგრამაში) და ნაწარმოების დასათაურებაში. სიუჟეტი შეიძლება იყოს [სრულად »»]
(წინასიტყვა) ლიტერატურული ნაწარმოების შესავალი, რომელიც სიუჟეტის ნაწილს არ წარმოადგენს და მოქმედების განვითარებასთან უშუალოდ არ არის დაკავშირებული. მასში გადმოცემულია გარკვეული თვალსაზრისი [სრულად »»]
რეალური პირი, პიროვნება, რომელიც საფუძვლად უდევს მხატვრული სახის შექმნას. ლიტერატურული გმირის (პერსონაჟის) სახის შექმნის პროცესში მწერალმა შეიძლება, ერთ შემთხვევაში, განაზოგადოს ის ნიშნები, [სრულად »»]
(pointiller წერტილებით წერა) მხატვრული ხერხი ფერწერაში, რომელიც ეყრდნობა ხატვას ცალკეული მკაფიო მონასმებით (წერტილებით ან წვრილი სწორკუთხედების სახით) და ითვალისწინებს მაყურებლის თვალში მათ [სრულად »»]
ნოტების ან წიგნების დასადები დახრილი მაგიდა ან სადგამი მაღალ ფეხზე. მზადდება ხის ან ლითონისაგან. გამოიყენება ორკესტრის, ანსამბლის მუსიკოსების მიერ (პარტიების დასადებად) ან დირიჟორის მიერ [სრულად »»]