მ.
1. ენა: 2. საუბ. მოენე:
- 1. он прикусил я. ენაზე იკბინა;
я-и пламени ან огненые я-и ცეცხლის ენები;
я. колокола ზარის ენა;
русский я. რუსული ენა;
картвельские я-и ქართველური ენები; владеть я-ом ენის ცოდნა; литературный я. ლიტერატურული ენა.
2. допросить я-а მოენის დაკითხვა.
Я. чешется (у кого) ენა ექავება.
Держи я. за зубами (ან на привязи) ენას კბილები დააჭირე.
Придержи я. ენა დაიმოკლე, ენა ჩაიგდე.
Болтать (трепать, чесать...) я-ом ენის ტარტარი, ჩმახვა.
Сорвалось (слово) с я-а წამოსცდა.
Я прилип к гортани (у кого)ენა ჩაუვარდა.
Родной я. დედა ენა.
Я. хорошо подвешен (ან привешен) (у кого) ენა უჭრის.
Я. без костей (у кого) რას არ იტყვის კაცის ენა.
to main page 
top of page