ლატა

1. ნივნივზე (გადასაკიდებელზე) დაკრული ბრტყელი, გრძელი ძელი, რომელზედაც მაგრდება სახურავი, - ლარტყა
    

   ლატაზე დააწყობენ კრამიტს, სახს რო დახურავენ (ხევი); სახურავისთვის მოსახმარი ღარ-კავები გაკეთთება. თავი თავს რო აქ დაბიჯგული, მერე იმაზე დეეკვრეა ლატები (ვახანი); ლატას ვეტყვით ჩვენე, როცა სახს ვაკეთეფთ, რაზეც ყავრი უნდა დავადვათ ლატას უძახით (ქვები).

2. წვრილი, გრძელი ძელი სხვადასხვა დანიშნულების
    

   ლატა მოჭრილი, წვრილი გშელი ხეა (ზვარე, სვერი). || ჭოკი კაკალზე ევიდოდი და დავბერტყემდი. ლატას ვეტყოდით, დიდი. გრძელი ჯოხია ზეიდან თ'ვარ დაკარი, რა ჩამოცვივა (ქვები, ზვარე, სვერი). || საზვინე. წვრილი, გძელი ხეა ჩალას რო დგამენ ზედე. იმას ლატა ქვია (ხევი); ლატა წაბლი. რო გათლიან წაბლის ხესა, ლატა წაბლი ქვია (ვახანი).

   Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – გვ. 215.