კა კბ კე კვ კი კლ კნ კო კპ კრ კუ
კაა კაბ კად კავ კათ კაი კაკ კალ კამ კან კაო კაპ კაჟ კარ კას კატ კაფ კაშ კაც კაჭ კახ

კაათ || კაათა

იგივეა, რაც კარგად (იხმარება ხარაგოულის, ჭიათურის, საჩხერის რაიონებში და ჭიათურის მოსაზღვრე ზესტაფონის რაიონის სოფლებში აქა-იქ)
 
ყველაფერს კაათ ამბობდა (ზვარე); ჩემ თავს თითვან უვლიდი, კაათ იყო თუ ავათ (დილიკაური); მაგასა კ′არ წოუვა საქმეი კაათა (ქვები).
Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – გვ. 182.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9