დედო

1. საფუვრის მცირე ნაწილი, რომელსაც იტოვებენ, რომ საჭიროების დროს საფუვრის დასაყენებლად მოიხმარონ
    

   ქოთანში რო მევიტოვეფთ საფუნებელს, დედოს ვეტყვით (ხვაშითი).

2. ხე, რომელზედაც დაყრდნობილია წისქვილის ქვები
    

   დედოა გამტყტარი, შესაკეთებელია (ლეღვანი).

   Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – გვ. 136.